Munireh Baradaran - Simple Truth
172 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻧﺎﻫﯿﺪ در اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ، ﻣﻘﻮای ﻋﻼﻣﺖ ﻓﻠﺶ را زﯾﺮ در ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪ، ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪن در. در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻧﺎﻫﯿﺪ ﭼﺎدر را روی ﺳﺮم اﻧﺪاﺧﺖ و ﭼﺸﻢ را ﺑﺴﺖ و ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﺮا ﺑﯿﺮون ﺑﺮد. ﺗﻮان راه رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. دﺳﺘﻢ را ﺑﻪ دﯾﻮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺗﻠﻮﺗﻠﻮﺧﻮران راه ﻣﯽ رﻓﺘﻢ. ﺑﻬﺪاری ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد. آن ﺟﺎ ﻣﺮا روی ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺪ و آﻣﭙﻮﻟﯽ ﺗﺰرﯾﻖ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از آن اﺳﺘﻔﺮاغ ﮐﺮدم. اﺳﺘﻔﺮاغ دردﻧﺎ ک. در ﻓﺎﺻﻠﻪ ی اﺳﺘﻔﺮاغ ﻫﺎ از م وﺻﻞ ﮐﺮد و ﺮ ﻫﺎی اوﻟﯿﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳ آﻣﭙﻮل دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﻪ آن اﻓﺰود. دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰی ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎرج ﻫﻮش ﻣﯽ ﻢ. رﻓﺘ ﮐﻤﮏ ﭘﺎﺳﺪاری ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ آﻣﻮزش زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﻗﺮار داﺷﺖ، ﻣﺮ دی را دﯾﺪم ﮐﻪ دو ﭘﺎﺳﺪار زﯾﺮ ﺑﻐﻠﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﮐﻪ ﺑﯽ ﻫﻮش ﺑﻮد روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ. ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ زﺧﻤﯽ و ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻮد. ﺳﺮم را ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدم ﺮده و ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را دﯾﺪم. ﺑﻪ ﻣ ﻫﺎ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ. ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﻮد و رﻧﮓ ﺑﻪ ﺮده ﺑﻮد. در آن ﻟﺤﻈﻪ اﻣﺎ ﭼﻬﺮه ﻧﺪاﺷﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﻣ اﯾﻦ ﻓﺮض، ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺒﯽ در ﻣﻦ ﺑﺮﻧﯿﺎﻧﮕﯿﺨﺖ. ﻣﻦ ﺧﻮد ﻣﺮگ را دﯾﺪه ﺑﻮدم. ﺑﺎز ﺧﻮاﺑﯿﺪم. ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﯽ ﻫﻮش و ﻧﻪ ﺧﻮاب. وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدم. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺎر آوردم ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدم را ﺑﺎزﯾﺎﺑﻢ. ﺳﺎﻋﺖ را از ﻧﺎﻫﯿﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪم. ﮔﻔﺖ ﻋﺼﺮ اﺳﺖ. ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم. ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺪت ﻫﺎ ﺑﻮد، ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ، ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از دوازده ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدم. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﺮا ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﺻﺪا زده ا ﻧﺪ، اﻣﺎ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم. دﯾﮕﺮ، ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﺮس را در ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﮐﺮد. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺗﺼﻮر ﯾﮏ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻏﺬای ﻣﺮا ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑ ﻮد. ﺑﺎﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ: » ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻏﺬا ﻧﻤﯽ روز ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺻﺪاﯾﻢ زدﻧﺪ. ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﺪون اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﺎدﺛﻪ، ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮم. ﺿﻤﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ اﻓﺰود ﮐﻪ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا « ﮔﻨﺎﻫﺎن » ﺑﺎر ام را ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. اﻣﺎ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا ﯾﻌﻨﯽ اﻋﺘﺮاض ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻣﺸﺨﺺ و داﺷﺘﻦ ﺗﻮاﻧﯽ در ﺧﻮر آن. ﻣﻦ در آن روزﻫﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﺗﻮاﻧﯽ در
ﺑﻨﺪم
ﻫﺎی
م از دﺳﺘﻢ از ﺧﻮاب ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺮدن ﺳﺮ ﺑﯽ ﻫﻮﺷﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم، در ﺗﻤﺎم ﺗﻨﻢ اﺣﺴﺎس ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﭘﺎﺳﺪار ﮐﻪ ﻟﺤﻨﯽ آرام و دل ﺳﻮزا ﻧﻪ داﺷﺖ ــ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﺰﺷﮏ را اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ــ ﺳﺆال ﻫﺎﯾﯽ از ﻣﻦ ﮐﺮد. ﭼﻪ ﻣﺪت در زﻧﺪان ﻫﺴﺘﻢ؟ و ﭼﺮا؟ و... ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﻢ. ﻣﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ دﯾﮕﺮ ﺻﺒﺢ ﺷﺪه ﺑﻮد. در راه رو، آن آﻫﻨﯽ ﹺ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺟﺎ ﮐﻪ در
« ﺧﻮرم.
Made with FlippingBook Online newsletter