Munireh Baradaran - Simple Truth

198 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻧﯿﺴﺖ. ﭼﻨﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ از دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﺶ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدم و ﻧﮕﺮان ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ. ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﺎدف او را ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﺷﺎﻧﺰده ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﻫﻤﺎن ﺳﻠﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎه ﻫﺎ در آن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮده ﺑﻮدم. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ در و دﯾﻮارﻫﺎی آن ﻋﻼﻗﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻨﺎر در ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪه، ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﺮﻫﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ دﻟﻤﺎن ﻣﯽ ﺧ ﻮاﺳﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﯿﻢ. ﺧﯿﻠﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﹺ ﺳﻔﯿﺪ در ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ دﯾﺪم. روی دﺳﺘﺶ اﺛﺮ زﺧﻢ ﺑﻮد. زﺧﻤﯽ ﭼﻮن ﯾﮏ ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ ﻋﻤﯿﻖ. ﮔﻔﺖ ﻣﺪت ﻫﺎ در ﯾﮏ ﮐﺎرﮔﺎه دوزﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮده و دﺳﺘﺶ زﯾﺮ ﺑﺮﻗﯽ رﻓﺘﻪ.  ﭼﺮخ زﺧﻤﺶ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﻤﻮد ﺗﻤﺎم آن زﺧﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎ ل ﺑﺮ وﺟﻮدش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. روزﻫﺎی ﺳﺨﺘﯽ را از ﺳﺮﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﯾﺎ ﻓﺮاری راه و رﺳﻢ زﻧﺪان را ﺑﻪ او ﻣﯽ آﻣﻮﺧﺘﻢ. رﺧﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﺴﺘﻢ. ﺑﺮای ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺶ ﺳﺎ ک دوﺧﺘﻢ. او ﺑﺮای اﻧﻄﺒﺎق و ﻫﻢ آﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ، ﻣﻦ ﯾﺎورش ﻣﯽ ﺷﺪم. ﺧﻮش ﺗﺮﯾﻦ روزﻫﺎ را ﺑﺎ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ. ﹺ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه و ﻧﻘﺎﺷﯽ در ﺑﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﮔﻠﯽ در ﯾﮏ اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ. ﮔﻠﯽ ﺑﺎ آن زن روﺣﯿﻪ ی ﻟﻄﯿﻒ و ﺣﺴﺎس اش ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ. داﺳﺘﺎن ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در زﻧﺪان ﻫﻢ ﺑﻪ روﺣﯿﻪ ی ﮐﻮدﮐﺎن دﻗﺖ و ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻧﻘﺎش و ﻃﺮاح ﻫﻢ ﺑﻮد. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ دﻓﺘﺮی دارد ﺳﺮاﺳﺮ از ﻃﺮح ﻫﺎﯾﺶ. اﻣﺎ آن را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم. ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎط ﮐﻨﺪ. روزی ﮔﻠﯽ دﻓﺘﺮ را ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط رﻓﺘﯿﻢ و در ﮔﻮﺷﻪ ﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ رﺧﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ آوﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻮن دﯾﻮاری از ﺑﻘﯿﻪ ی ﺣﯿﺎط ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ. در ﻫﺮ ﺻﻔﺤﻪ ی دﻓﺘﺮ ﺧﻮدم و ﺧﻮدﻣﺎن را ﻣﯽ دﯾﺪم. ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎ و ﭼﻬﺮه ﻫﺎی ﻣﺎ در زﻧﺪان ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد: زﯾﺮ ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎی اﺗﺎق دﺧﺘﺮی ﭼﻤﺒﺎﺗﻤﻪ زده ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺎت ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﯽ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ؛ ﻣ ﺎدری ﮐﻮدﮐﺶ را ﹺ ﻧﮕﺮان؛ ﮐﻨﺪ و ﻧﮕﺎه ﻣﺎدر ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﮐﻨﺎر ﺑﺎﻏﭽﻪ ی ﺣﯿﺎط ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ و ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮔﻞ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﻮدم ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﻮدم. ﺑﺮای ﻣﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ی ﮔﻞ، ﯾﺎ ﯾﮏ ﺑﺮگ، ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻤﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﻨﮓ در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ؛ ﮐﻮدک ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ

ﺧﻮاﺑﯿﺪم.

دوﺳﺘﺎﻧﺶ روزﺑﻪ روز ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ ﻣﯽ دﯾﺪه اﺳﺖ. ﺳﻪ ﺳﺎل، روزﺑﻪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺎ ﯾﮏ دﻧﯿﺎ ﺳﺨﻦ داﺷﺘﯿﻢ. دوﺳﺖ و ﻫﻤﺪم ﺧﻮد را ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدم. او را ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮم ﻧﺸﺎن دادم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ » دوﺳﺘﻢ را دوﺑﺎره ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ام. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﺴﻮدی ﮐﻨﯿﺪ. « اﻣﺎ ﺣﺴﺎدﺗﯽ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد، از ﺷﺎدی ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺎد ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻦ و ﮔﻠﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﻣﺎدراﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ. او از ﻣﻦ ﭼﻮن ﻓﺮزﻧﺪی ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﻮاﻇﺐ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد و ﻣﺮﺗﺐ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ داد. ﻣﻦ ﻫﻢ

ﺷﺪن

و ﺑﺎ