Munireh Baradaran - Simple Truth

227 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻓﺮوﺗﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺎﻣﻪ را ﹰ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﺎ دﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮی ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟ ﻓﺮوﺗﻦ ﻧﺎﻣﻪ را ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﻗﻮل ﻗﻄﻌﯽ ﻧﺪاد. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﮐﺘﺎب ﺷﺪ. در ﺑﯿﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﻓﺮوﺗﻦ ﻣﺪام ﺑﻪ ﭘﯿﺎم ﻫﺎی ﺑﯽ ﺳﯿﻤﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ و ﺑﻮق ﻣﯽ زد، ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ وﮔﻮﻫﺎ داغ ﺷﺪ، آن را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی از اﯾﻦ ﺎ ﻫ ﮐﻪ ﻣﺎه و ﺣﺘﺎ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺷﮑﺎﯾﺖ داﺷﺘﻨﺪ. ﻓﺮوﺗﻦ از آن ﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺟﺪا ﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮرد ﺧﻮد را ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺴﺌﻠﻪ ی ﻋﻤﻮﻣﯽ اﺳﺖ. ﻣﺎدر ﻫﻢ اﺟﺎزه ﺧﻮاﺳﺖ و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻦ ﺳﺎده و ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش از ﻓﺮوﺗﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ: » ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺪ ﮔﻮﯾﯿ در آﻟﻤﺎ ن ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮده اﯾﺪ ﯾﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت دﯾﮕﺮی ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﺖ و ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر و آن ﮐﺸﻮر ﺣﺘ ﺎ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺘﯽ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﻨ ﺪ، ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺮﻋﯽ ﺗﺎن، ﻣﺴﺌﻠﻪ ی ﻧﺠﺲ و ﭘﺎ ﮐﯽ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ اﯾﻦ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﭘﻨﺞ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺎن را ﺑﮑﻨﻨﺪ. « ﻫﻤﻪ از اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮه و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻃﻨﺰ ی آﻣﯿﺰ ﻣﺎدر ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اﻓﺘﺎد ﯾﻢ و ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺟﻠﻮی ﺧﻨﺪه ﻣﺎن را ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﻓﺮوﺗﻦ ﻣﺎت وﻣﺒﻬﻮت ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﺎدر اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد: » ﻓﻼﺳﮏ ﭼﺎی ﮐﻪ ﻫﺮ روز ﻣﯽ آورﻧﺪ، ﺑﺮای ﻣﺎ و اﺗﺎق ٥ ﻣﺸﺘﺮک اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻫﺮ روز ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺎی و ﺷﺴﺘﻦ ﻓﻼﺳﮏ ﺑﺎ ﻫﻢ دﻋﻮا دارﯾﻢ. ﭼﻮن از ﻧﻈﺮ آن ﻧﺠﺲ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﻼﺳﮏ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﯿﻢ. ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﺎ ﭼﯿﺴﺖ؟ آﻗﺎی رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ اش را ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﺑﻪ اﯾﻦ اﺗﺎق ٥ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻫﻤﺎن را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ «. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻓﺮوﺗﻦ ﻫﻢ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺟﻠﻮی ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد. ﮔﻔﺖ او ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﺰو ﻫﯿﺄت ﺗﺪارﮐﺎت ﺑﺎزد ﯾﺪ ﻣﻘﺎﻣﺎت از ﮐﺸﻮرﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﯾﮏ ﮔﺮوه آﺷﭙﺰی وﯾﮋه ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ و ﺑﺮ ﻏﺬا و ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ی آن ﻫﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻌﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد: » اﻣﺎ ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده اﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﮏ ﻓﻼﺳﮏ دﯾﮕﺮ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮد. « اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ی ﺳﺎده ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ. ﺗﻮاب ﻫﺎی اﺗﺎق ٥ : ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﯽ اول ﻣﺎ ﭼﺎی را ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﺷﻤﺎ. اﻣﺎ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺟﻨﺒﻪ ی ﺗﻮﻫﯿﻦ آﻣﯿﺰ ﻗﻀﯿﻪ، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﭼﺎی ﻫﻢ ﻫﺮ اﺗﺎق، ﻣﺸﮑﻞ دﯾﮕﺮی ﺑﻮد. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ  ﹺ زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺗﻌﺪاد ﻧﻈﺮ ﻓﺮوﺗﻦ ﯾﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﻗﻀﯿﻪ ﺳﺎده و ﮔﺎه ﻣﻀﺤﮏ ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ. اﻣﺎ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ی ﹰ ﺳﺎده و ﻣﻀﺤﮏ ﺳﺎل ﻇﺎﻫﺮا ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺞ و آزار روزﻣﺮه ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﺮای رﻓﺘﻦ ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ. اﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ، ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎ و اﻋﺘﺮاض ﻫﺎ زﯾﺎد ﺑﻮد. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی در راه رو ﻫﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﻨﺪ و از رﻓﺘﺎر ﺗﻮاب ﻫﺎ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻓﺮوﺗﻦ دوروﺑﺮ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ» ﻫﻢ از آن ﻫﺎ ﻣﯽ ﯾﮏ روز ﻫﻢ آﺧﻮﻧﺪی ﺑﺮای ﺑﺎزدﯾﺪ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻋﻀﻮ » ﻫﯿﺌﺖ ﻋﻔﻮ زﻧﺪاﻧﯿﺎن «

ی ﺻﺤﺒﺖ

ﻫﺎ ﻣﺎ

ی ﻣﺎ ﺑﻮد.

« ﺗﺮﺳﻢ.