Munireh Baradaran - Simple Truth

25 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺣﻨﺠﺮه ﺷﻌﺎردادن، از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﯿﺮون ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﺳﯿﺪﻧﺪ. ﺻﺪاﯾﺸﺎن از ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺻﺪا دور و دورﺗﺮ ﺷﺪ. ﮔﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﺷﻪ ﹺ زﻧﺪاﻧﯽ از ارﻋﺎﺑﺸﺎن در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ ی زﻧﺪان و ﻫﯿﭻ ﻓﺮد . ﺷﺐ اول اوﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺬﺷﺖ. ﻓﺮدای آن روز ﻧﺮﮔﺲ را در ﮔﻮﺷﻪ ی دﯾﮕﺮ اﺗﺎق دﯾﺪم. ﺳﺮﻓﻪ ﯾﯽ ﮐﺮدم، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺷﺪ. ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ. از آن ﭘﺲ، دﯾﮕﺮ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﯽ ﹺ ﭘﯿﺶ، او ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ. او را ﺷﺐ ﻗﺒﻞ آورده ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺲ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ و وﺣﺸﺖ ﺷﺐ در اﺗﺎق ﺑﻮد. ﭼﻨﺪ روزی در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮدم. در اﯾﻦ ﻣﺪت ﻏﺬا ﻧﻤ ﯽ ﺧﻮردم. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم، آدم وﻗﺘﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﺎﺷﺪ زودﺗﺮ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ از ﻫﻮش ﻣﯽ ﹰ ﺧﻮاب رود. ﺿﻤﻨﺎ درﺳﺖ وﺣﺴﺎﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺷﺐ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺻﺪای ﺷﻼق ﻗﻄﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. ﺷﺒﯽ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺻﺪای ﻓﺮﯾﺎد زﻧﯽ در زﯾﺮ ﺷﻼق ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ ﹺ ﺑﻌﺪ، او را ﺑﻪ اﺗﺎق روز  رﺳﯿﺪ. ﺻﺒﺢ آوردﻧﺪ. ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ آش وﻻش ﺑﻮد. ﺷﺒﯽ ﻧﯿﺰ ﺻ ﺪای ﻻﯾﻨﻘﻄﻊ ﺷﻼق را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم، اﻣﺎ ﻓﺮﯾﺎدی ﻧﻪ. ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم، اﯾﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﮐﯿﺴﺖ؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮادرم ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز از ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺎﻫﺎر و دﺳﺖ  ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﺷﻮﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه، ﺳﯿﺎﻧﻮرﺧﻮرده و ﺗﯿﺮﺧﻮرده. اﻣﺎ ﺷﯿﺦ ﻣﺠﺎز ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻮاردی زﻧﺪاﻧﯽ را زﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﺑﺒﺮد ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ اﻋﺪام ﻧﺒﺎﺷﺪ. در ﻣﻮرد اﻋﺪاﻣﯽ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﺳﺎده ا ﮐﺘﻔﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻗﺒﻞ از اﻋﺪام از ﹺ ﺟﺮاﺣﺎت و ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺷﺪت از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ را آن روزﻫﺎ، ﻫﻤﻪ دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﻣﺴﻌﻮد ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﮑﺎر دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﺪت زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﻮد. ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ روزی او را در ﮔﻮﺷﻪ ی دﯾﻮار ﺑﯽ ﯾﮏ روز ﺳﻮزان را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ا ش ﺑﺮدﻧﺪ. ﭘﺎﺳﺪاران ﯾﮏ ﺷﺐ و ﯾﮏ روز در ﺧﺎ ﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻠﻔﻦ زد ﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮد، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﻮش ﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻠﻔﻦ زده ﺑﻮد و ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش آﻣﺪه ﺑﻮد. ﺳﻮزان از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﯿﻠﯽ راﺿﯽ ﺑﻮد. او ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد در ﺗﻤﺎم آن ﻣﺪت ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺪاران در دﻓﺎع از ﻧﻈﺮاﺗﺶ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ. در ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺳﯿﮕﺎر آورده ﺑﻮد. ﺧﻮدش ﮐﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﯽ داد. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﺐ ﻫﺎ، ﺷﺮﯾﮏ ﺳﯿﮕﺎرﺷﺎن

ﺳﻮزان ﺑﯿﺶ ﺗﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﺪم. او ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺸﺎن زﺧﻤﯽ ﺑﻮد، ﺑﺮﺳﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ اش، ﺣﺘﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺶ اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﺎ ﺑﺎ او ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﺎه اﺟﺎزه ﻣﯽ دادﻧﺪ در ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. در آن روزﻫﺎ، دﮐﺘﺮ ﺷﯿﺦ اﻻﺳﻼم زاده، وزﯾﺮ ﺑﻬﺪاری ﺳﺎﺑﻖ، ﮐﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ " ﺷﯿﺦ " ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد، ﺗﻨﻬﺎ دﮐﺘﺮ زﻧﺪان ﺑﻮد و آن ﹺ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻤﺎر

رﻓﺖ.

ﺟﺎن ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ.