Munireh Baradaran - Simple Truth

40 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻓﺮدای آن روز اﺳﻤﺶ را ﻫﻢ راه ﻧﺎم دﯾﮕﺮی از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮای رﻓﺘﻦ آﻣﺎده ﮐﻨﻨﺪ. ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﯿﻤﺎ زﻧﺪﮔﯽ  آﺧﺮﯾﻦ دﻗﺎﯾﻖ ش را ﺷﺮﯾﮏ ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری رﻓﺘﯿﻢ. ﺑﺎران ﻧﻢ ﻧﻢ ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ. او ﮐﻪ اﻫﻞ ﻣﺎزﻧﺪران ﺑﻮد

ﺑﺎران را ﺑﺴﯿﺎر دوﺳﺖ داﺷﺖ. ﺳﯿﮕﺎری آﺗﺶ زدﯾﻢ و از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ و ﺣﺎل ﮔﻔﺘﯿﻢ. او از اﻋﺘﻘﺎد ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﺮﯾﮏ ﻫﺎی ﻓﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎﻣﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺒﺎرزاﺗﯽ ش ﺑﻪ آن وﻓﺎدار ﺑﻮد، ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. در ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ و دادﮔﺎه ﻧﯿﺰ از اﻋﺘﻘﺎدش دﻓﺎع ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: » ﭘﯿﺮوزی ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ. ارﺗﺶ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ ﭼﺮﯾﮑ ﯽ را از ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎی ﺷﻤﺎل آﻏﺎز ﺧﻮاﻫ ﺪ ﮐﺮد. ﻣﯽ« داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن اوﺳﺖ، اﻣﺎ ﺗﺼﻮر اﯾﻦ ﹺ زﻧﺪه و ﭘﺮﺷﻮر را آﺗﺶ ﺗﯿﺮ ﺧﺎﻣﻮش ﺧ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ دﯾﮕﺮ اﻧﺴﺎن ﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ، دﯾﻮاﻧﻪ ام ﻣﯽ در ﻣﯿﺎن ﮔﻔﺖ ﮔﻮﻫﺎ ﯾﻤﺎن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان دﯾﮕﺮی ﻧﺰدﻣﺎن در ﺑﻨﺪ  آﻣﺪ. او را ﻗﺒﻼ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم. ﺳﯿﻤﺎ او را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد: ﻧﺎﻫﯿﺪ ١ . اﺳﻢ او را ﻧﯿﺰ ﻫﻢ راه ﺳﯿﻤﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﺮ دو ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﮔﻔﺖ او را ﻧﯿﺰ روز ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ آورده اﻧﺪ. ﻣﻮﭼﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻔﺖ: ﻣﯽ» ﺧﻮاﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺮوم. « ﺳﯿﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺧﻨﺪﯾﺪ و از ﮐﯿﻔﺶ ﻣﻮﭼﯿﻨﯽ را درآورد. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. او را ﻫﻢ ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ ش ﻟﻮ داده ﺑﻮد. ﻧﺎﻫﯿﺪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ از اﻋﺘﻘﺎدش دﻓﺎع ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﺎز ﺟﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻪ، او را ﺑﻪ ﺑﺤﺚ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮏ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ. ﻧﺎﻫﯿﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: » ﺷﻤﺎ اﻗﺘﺼﺎد را درﺳﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﻣﻦ ﮐﺎری ﺑﺎ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژی ﺗﺎن ﻧﺪارم. « ﹺ ﺧﻮد را ﹰ اﺳﻤﺸﺎن را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ﺳﯿﻤﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﺳﻔﺎرﺷﺎت ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ، ﻣﺠﺪدا در ﻣﻮرد دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ﮐﺮد. دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ اش در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ وداع ﻧﺒﻮد. دو دﺧﺘﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺑﻨﺪ ﮔﻢ ﻧﺎم ﺑﻮدﻧﺪ، دﺳﺖ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮده و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻨﺪ را ﺗﺮک ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﺳﺮاغ دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ اش رﻓﺘﻢ ﮐﻪ در ﻏﻤﺶ ﺷﺮﯾﮏ ﺑﺎﺷﻢ. اﻣﺎ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری رﻓﺘﻢ. ﻫﻨﻮز ﺑﺎران ﻣﯽ ﻓﺮو  ﺑﺎرﯾﺪ. ﻧﺰدﯾﮏ ﻏﺮوب ﺑﻮد. ﺑﻐﺾ ﺧﻮرده ام ﺗﺮﮐﯿﺪ و ﺳﯿﻞ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺎری

ﮐﺮد.

دﻧﺒﺎل

اش

ﺷﺪ.

١ . ﻧﺎﻫﯿﺪ ﻣﺤﻤﺪی، اﻋﺪام آذر ۶٠ ، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﭼﺮﯾﮏ ﻫﺎی ﻓﺪاﯾﯽ ﺧﻠﻖ ـ اﻗﻠﯿﺖ