Munireh Baradaran - Simple Truth

47 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﹺ ﺳﻔﺮه ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ، ﺳﺮ ی ﻧﺎﻫﺎر ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ او را ﺻﺪا زدﻧﺪ. او در رﻓﺘﻦ ﻫﯿﭻ درﻧﮓ ﻧﮑﺮد. ﻫﻤﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﮔ ﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ و ﺑﻪ ﹺ راه ﺟﺰ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺮ رو ﺑﺪرﻗﻪ اش ﮐﺮدﯾﻢ، ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﮑﺮد. ﭼﺮا؟ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ. ﺷﺎﯾﺪ آن ﻗﺪر ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﮐﺴﯽ را ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺴﺎزد. وﻟﯽ آﯾﺎ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪای رﮔﺒﺎر داﻧﺴﺘﯿﻢ ﻗﻠﺐ ﭘﺮ ﻃﭙﺶ ﺷﻬﺮه ١ اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ، اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ ﻧﺸﺪﯾﻢ؟ ٦٠٠ ﻧﻔﺮ ﹰ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻧﺎ ﮔﻬﺎن اﻧﻔﺠﺎر ﮔﺮﯾﻪ، ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼف دﻓﻌﺎت ﻗﺒﻞ ﻣﻄﻠﻘﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر اوج ﮔﺮﻓﺖ. اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﻮگ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮد. ﹺ اﺗﺎق از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد، روزاﻧﻪ راه رو، ﺗﻮاﻟﺖ و ﺣﻤﺎم را ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﭼﻨﺪ ﭘﺘﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎی در و دﯾﻮار ﺗﻮاﻟﺖ آوﯾﺰان ﮐﺮدﯾﻢ. ﺗﻌﺪادی زﻧﺪاﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ آوردﻧﺪ و ﭼﭙﯽ ﻫﺎ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﺎ. دوﺳﺖ داﺷﺘﯿﻢ از آن ﻫﺎ درﺑﺎره ی ﺟﺰﯾﯿﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم، اﺗﻮﺑﻮس ﻫﺎ، ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ، وﺿﻊ دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﻫﺎ و ﻏﯿﺮه ﺳﺆال ﮐﻨﯿﻢ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﹺ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺮدﯾﻢ در ﻧﺒﻮد ﭼﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﺎﻻ  اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد. ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎ ﮐﯽ از ﻣﻮج ﮔﯿﺮی ی دﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻮد، ﮐﻪ ﻣﺎ در زﻧﺪان ﺑﺎ اﻓﺰوده ﺷﺪن روزاﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻌﺪادﻣﺎن ﺧﻮد ﺷﺎﻫﺪش ﺑﻮدﯾﻢ. ﻓﻌﺎﻻن ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﯾﺎ اﻓﺮاد ﻣﺸﮑﻮک ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﻫﯿﭻ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺣﺘﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم ﮔﺮوه ﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ، ﺻﺮﻓ ﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ، اﺳﻢ ﯾﺎ ﺳﺮ و ﻣﺸﮑﻮک دﺳﺖ  وﺿﻊ ﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﮔﺎه ﺑﻪ ﺷ ﺪت ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻨﺪ. اﻣﺎ اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﭼﻪ؟ دﺧﺘﺮی ﮐﻪ روز  ﻣﺜﻼ ١٨ ﺷﻬﺮﯾﻮر، روز ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﻠﻮار ﻟﯽ و ﻟﺒﺎس اﺳﭙ ﻮ رت ﻣﻮرد ﺳﻮءﻇﻦ واﻗﻊ ﺷﺪه و دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺳﻪ روز او را ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. زﺧﻢ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ه ﺑﻮد و ﯾﮏ دﺳﺘﺶ ﻧﯿﺰ در اﺛﺮ دﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﻗﭙﺎﻧﯽ و آوﯾﺰان ﺷﺪن ﺑﻪ ﺷﺪت آﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد. ﺣﺘﺎ او را ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﹺ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﯾﮏ ﺳﺎل ی ﺗﯿﺮﺑﺎران در زﻧﺪان ﻣﺎﻧﺪ. ﺣﺘﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ، او ﻣﻤﻨﻮع اﻟﻤﻼﻗﺎت ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎل اﺟﺎزه دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﹺ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﺪ. اﻓﺮاد اش ﮐﻪ ﺑﺎﻟﮑﻞ از او ﺑﯽ اﻃﻼع ﺑﻮدﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺑﯽ ﺛﻤﺮﺑﻮدن ﺗﻼش او، ﺗﺼﻮر ﮐﺮده  ﻫﺎی ﻓﺮاوان در ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺮده اﺳﺖ، ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﯽ  ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣ ﻫﻮش ﺷﺪﻧﺪ. او ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺳﺎل زﻧﺪان و ﺷﮑﻨﺠﻪ آزاد ﺷﺪ. ﹺ دﯾﮕﺮی در اﺗﺎق ﻣﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﻮاﺳﺖ از ﯾﮏ ﺗﻠ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﺪ.  ﻔﻦ ﺑﻪ او ﻣﺸﮑﻮک ﺷﺪه و دﺳﺖ ﮔﯿﺮش ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه و ﯾﮏ ﺳﺎل در زﻧﺪان ﻣﺎﻧﺪ. ﺑﺮای دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﻫﺎی ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺗﻮاب ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ. آن ﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ ١ . ﺷﻬﺮه ﻣﺪﯾﺮﺷﺎﻧﻪ ﭼﯽ، اﻋﺪام دی ۶٠ ، ﻫﻮادار راه ﮐﺎرﮔﺮ » «

ﻫﺮ روز