Munireh Baradaran - Simple Truth

55 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺑﻮد؟ او را ﭼﻨﺪ روزی ﺑﻪ ﺳﻠﻮل اﻧﻔﺮادی ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و در آن ﺟﺎ ﭼﻪ ﺑﺮ او ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﻣﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ. ﺷﺎﯾﺪ وﻋﺪه و وﻋﯿﺪ آزادی، ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻬﺪﯾﺪ و... ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل وﻗﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ، آدﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﺎن روز ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ اش را از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﭘﺨﺶ ﮐﺮدﻧﺪ: آدﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﭘﺴﺖ. ﺷﻮﻫﺮش، اﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮده ﹺ ﻧﺰدﯾﮏ ﺳﻬﯿﻼ دﯾﮕﺮ ﻧﺰدﯾﮏ وی ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺑﻮد. دوﺳﺘﺎن از آن او ﻣﺴﺌﻮل ﯾﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺖ، ﻗﺰل  ﺑﻨﺪ ﺗﻨﺒﯿﻬﯽ ﺎر ﺷﺪ ﺣﺼ . در زﻧﺪان ﮐﻨﺎر ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎ، ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی ﻫﺎ و ﺣﻤﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﯾﻦ و ﺣﻘﯿﺮﺗﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ رذاﻟﺘﯽ ﺗﻦ دادﻧﺪ. * * * در ﻣﺎه ﹺ ﺳﺎل ﻫﺎی آﺧﺮ ٦٠ درﻫﺎی اوﯾﻦ ﺑﻪ روی ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ. ﻣﻼﻗﺎت، ﭼﯿﺰی ﺷﯿﺮﯾﻦ و وﯾﮋه روزﻫﺎی ﯾﮏ ﹺ زﻧﺪان ﻧﻮاﺧﺖ .ﺷﺪ ﺧﺒﺮ ﻣﻼﻗﺎت و ﺗﺎرﯾﺦ آن را در روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ دﯾﺪﯾﻢ. روزﺷﻤﺎری ﮐﺮدﯾﻢ ﺗﺎ روز ﻣﻮﻋﻮد رﺳﯿﺪ. از ﺻﺒﺢ آن روز ﻫﻤﻪ ﺑﺎ روﺣﯿﻪ ﯾﯽ ﺷﺎد و ﺧﻨﺪان از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪﯾﻢ، ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ﺗﻤﯿﺰ ﭘﻮﺷﯿﺪه و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ. ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎد ﺑﻮد. ﺣﺪس ﻣﯽ زدﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺪادی ﻣﻼﻗﺎت ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ اوﻟﯿﻦ ﺳﺮ ی ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ ﻫﺎ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮ از اﺗﺎق ﻣﺎ ﺑﻮد. آن ﻫﺎ را رواﻧﻪ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ. ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ اداﻣﻪ داﺷﺖ. دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ از ﹺ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﺷﻮق دﯾﺪار ﹺ ﺣﺮف ﮐﺮدﻧﺪ. اﻣﮑﺎن زدن ﻧﺒﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﭼﯿﺰﻫ ﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ. ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪا ﺑﻮد. آن روز از روزﻫﺎی اﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ زﻧﺪان ﺑﻮد. ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن را ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﻣﻼﻗﺎت ﺳﻪ روز اداﻣﻪ داﺷﺖ. ﻣﻦ و ﻧﺮﮔﺲ و ﺗﻌﺪادی دﯾﮕﺮ ﻣﻼﻗﺎت ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ. ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﻤﻨﻮع اﻟﻤﻼﻗﺎت ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﻣﻼﻗﺎت ﺑﻌﺪی ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﺑﻮد. روز دﻗﯿﻖ آن از ﻃﺮﯾﻖ روزﻧﺎﻣﻪ اﻋﻼم ﻣﯽ ﺷﺪ. در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎه ﺑﻌﺪ روزﺷﻤﺎری ﮐﺮدﯾﻢ. در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﻬﻤﻦ یﻫﺎ ﻣﺎه، از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی از رﻫﺒﺮان ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﮑﺎر را اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ و ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ ﺧﺒﺮ ﮐﺸﻒ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ی ﺗﯿﻤﯽ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﻮﺳﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ و اﺷﺮف رﺑﯿﻌﯽ و ﺗ ﻌﺪادی دﯾﮕﺮ. ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه و ﯾﺄس آور ﺑﻮد. روز ٢٢ ﹰ از ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻫﻮاﺧﻮری ﺑﺮدﻧﺪ، ﺿﻤﻨﺎ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ اﻋﻼم ﺷﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮای دﯾﺪن اﺟﺴﺎد ﺑﯿﺮون ﺑﺮوﻧﺪ. از اﯾﻦ ﺣﺮف ﯾﮑﻪ ﺧﻮردم. اﺑﺘﺪا ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﺴﺖ. اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﯾﺪم ﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﺪه ﺳﺮﻋﺖ ﭼﺎدر و ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻨﺪ. ﮐﺎﺷﻒ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ اﺟﺴﺎد

وارد