Munireh Baradaran - Simple Truth

در ﺗﺪارک ﻧﻮروز اﻣﺎ ﻣﺎ زﻧﺪه ﺑﻮدﯾﻢ و ﻧﻮروز در راه ﺑﻮد. ﺑﺎ اﻧﺪوﻫﯽ ﻓﺮاوان از ﻧﺒﻮد ﯾﺎران، ﺧﻮد را ﺑﺮای ﻣﺮاﺳﻢ و ﺟﺸﻦ آﻣﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ . ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺳﺮود و ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺮای ﻧﻮروز ﺗﺪارک ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ اوﻟﯿﻦ ﻧﻮروزﻣﺎن را در زﻧﺪان، ﺑﺎﺷﮑﻮه ﺑﺮﮔﺰار ﮐﻨﯿﻢ. ﹺ ﻧﻮ، از ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺳﺎل  در آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﺳﺎل و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ از ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺧﺒﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮردن ﺑﺨﺸﯽ از ﺗﺸﮑﯿﻼت اﻗﻠﯿﺖ و دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﺗﻌﺪادی از اﻋﻀﺎ و ﹺ ﺧﻨﺠﺮﺧﻮرده ﮐﺎدرﻫﺎی آن ﭘﺨﺶ ﺷﺪ. ﺧﻨﺠﺮی دﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮﻣﺎن. اﻣﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز را در زﻧﺪان ﺑﺮﮔﺰار ﮐﻨﺪ. ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﻧﻮ، ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ دو ﺑﺎﻣﺪاد ﺑﻮد. ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺪار ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺳﻔﺮه ی ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ را ﺑﺎ ﺳﺮﮐﻪ، ﺳﮑﻪ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻨﺪ و ﻧﺎن د رﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺗﺰﯾﯿﻦ ﮐﺮدﯾﻢ. آﺟﯿﻞ ﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﺧﺮﻣﺎ و اﻧﺠﯿﺮ و آﻟﻮﺧﺸﮏ ﺑﻮد. ﻣﺎﻫﯽ ﺳﻔﺮه ﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﺳﺮخ ﭘﺎرﭼﻪ ﯾﯽ ﺑﻮد. ﯾﮏ ﺳﺘﺎره ی ﺳﺮخ ﻫﻢ ﮐﻪ ﹺ ﻧﺎن درﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻤﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻻی ﺳﻔﺮه ﻗﺮار داﺷﺖ. ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ از ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ را در ﻫ ﮔﺮوه ﺎی ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮه اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ. ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ی ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻧﯿﺰ داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ در ﻻﺑﻪ ﻻی آوازﺧﻮاﻧﯽ ﻫﺎ اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻫﻤﻪ ﺧﻮش ﺑﻮدﯾﻢ و ﻣﯽ ﺪﯾﻢ. آن ﺧﻨﺪﯾ ﻫﺎ ﺑﺮای اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺷﺎن ﺑﻪ اﺗﺎق از اﺗﺎق  ﻫﺎی دﯾﮕﺮ رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﺎ آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺎن را اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ. در ﻻﺑﻪ ﺗﺮاﻧﻪ ﻻی ﻫﺎ اﺷﻌﺎری ﻃﻨﺰ آﻣﯿﺰ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ روزﻣﺮه ی زﻧﺪان وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻔﺮﯾﺢ و ﺧﻨﺪه ﻣﺎن ﺷﺪ. ﻣﯽ ﺑﻌﻀﯽ اﻣﺎ، ﻫﺎ ﻣﺘﺄﺛﺮ و ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺮﮔﺲ در راه رو ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و آرام اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ. ﻓﺮدای آن روز ﺑﺮای دﯾﺪوﺑﺎزدﯾﺪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻫﺎی دﯾﮕﺮ رﻓﺘﯿﻢ. اول ﺑﻪ اﺗﺎق ﭼﻬﺎر ﮐﻪ اﺗﺎق ﻣﺎدران و اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ ﺑﻮد، ﺳﺮ زدﯾﻢ. از اﺗﺎق ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد. اﯾﺴﺘﺎده روﺑﻮﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻋﯿﺪ را ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﯿﻢ. ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﺎدرﻫﺎ ﯾﮏ ﺳﺮود دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺧﻮاﻧﺪﯾﻢ. ﺣﺎج ﺧﺎﻧﻢ دﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﻨﺪ ﺣﻠﻘﻪ دور ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ د ادﯾﻢ و درﻫﻤﺎن ﺑﺮ » ﺣﺎل ﺳﺮود ﭘﺎ ﺧﯿﺰ را « اﺟﺮا ﮐﺮدﯾﻢ. ﭘﺎﻫﺎ ﻣﺎن را ﺑﺎ ﺿﺮب آﻫﻨﮓ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ زدﯾﻢ و در ﭼﻨﺪ ﺣﻠﻘﻪ ی

ﻧﺪ و