Munireh Baradaran - Simple Truth
85 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده دل ﮔﯿﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﻧﺰدﯾﮏ ﻇﻬﺮ ﺑﻮد. ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﺎ ﺗﺎزه ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. داﻧﺶ ﹺ ﻧﻮﺟﻮان و ﻧﯿﺰ ﮐﻮدﮐﺎن از ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮﻣﯽ آﻣﻮزان ﮔﺸﺘﻨﺪ. در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ زﻧﺪﮔﯽ در ﻣﺴﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺗﺶ ﺟﺎری ﺑﻮد و اﯾﻦ رودﺧﺎﻧﻪ در ﻗﻠﺐ ﻓﺸﺮده ام روان ﺷ ﺪ، اﺷﮏ ام را ﺷﺴﺖ و ﻣﻦ آرام ﺷﺪم. راﻧﻨﺪه ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی داﺧﻞ ﺷﻬﺮ را دور زد و در ﺑﺰرگ راه، راه ﺧﻮد را در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ. ﺗﮏ وﺗﻮک آدم ﻫﺎی ﭘﯿﺎده را ﻣﯽ ﹺ زﻧﺪان ازدﺣﺎم ﺑﻮد. ﺧﺎﻧﻮاده ﹺ در ﺣﺼﺎر ﺑﻮدﯾﻢ. ﺟﻠﻮی ﻫﺎی زﻧﺪاﻧﯿﺎن در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻼﻗﺎت ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﯽ اﯾﻦ ﺷﮏ زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺧﺴﺘﻪ و درﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ، زﯾﺮ ﻣﻬﻤﯿﺰ ﺳﻮز و ﺳﺮﻣﺎ و ﺗﺤﻘﯿﺮ و آزار ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ رﻧﺞ ﺑﯿﺶ ﺗﺮی را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ وارد ﻗﺰل ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪﻫﺎ را ﺑﺰﻧﯿﻢ. ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻠﻮی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ. ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎرﻫﺎ را ﺑﺮداﺷﺘﯿﻢ و ﭘﯿﺎده ﺷﺪﯾﻢ. وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﹺ ﻫﺸ » زﯾﺮ « ﺖ ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد. ﺧﺴﺘﻪ و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. آن ﹺ ﺟﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ را در ﺑﻨﺪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪ . ﺑﺎروﺑﻨﺪﯾﻞ ﻫﺎ را زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ و روی آن ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ، ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﻧﺎن و ﭘﻨﯿﺮ آوردﻧﺪ. دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ، آﻣﺪ و از ﺗﮏ ﺗﮏ ﻣﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺎن را ﭘﺮﺳﯿﺪ. ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ زﻧﺪاﻧﯽ اﺳﺖ. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم در ﻗﺰل اداره ﹺ داﺧﻞ ی اﻣﻮر زﻧﺪان ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ی ﺗﻮاب ﻫﺎ و دﯾﮕﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ اﺳﺖ. ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺗﻮاب ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﺎرﻫﺎی آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ و ﻧﻈﺎﻓﺖ واﺣﺪ و راه روﻫﺎ را زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﻋﺎدی و ﮔﺎه ﺳﯿﺎﺳﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ در اﯾﻦ ﺣﯿﻦ ﺻﺪای ﺳﺮﻓﻪ ی ﻣﺮدی ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ، ﺧﻮدﻣﺎن را ﺟﻤﻊ وﺟﻮر ﮐﺮدﯾﻢ. ﻣﺮدی درﺷﺖ ﻫﯿﮑﻞ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺴﺒﯿﺤﯽ را در دﺳﺖ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ، در زﯾﺮ ﻫﺸﺖ » « ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ در ﻗﺰل
ﺷﺪ، دﯾﺪ.
ﮐﺮدﻧﺪ.
دادﻧﺪ.
ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ. ﻧﮕﺎه اﺳﺘﻬﺰاآﻣﯿﺰی ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪاﺧ ا ﺖ ﺑﻌﺪ ﻟﯿﺴﺖ را از دﺧﺘﺮ ﺗﻮاب ﮔﺮﻓﺖ، ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺮوﯾﻢ. او ﺣﺎج داود رﺣﻤﺎﻧﯽ رﺋﯿﺲ زﻧﺪان ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﺑﻮد. در راه رو ﻋﺮﯾ ﺾ و ﻃﻮﯾﻞ واﺣﺪ راه اﻓﺘﺎدﯾﻢ. ﻣﺮدی از ﮐﺎرﮐﻨﺎن زﻧﺪان ﺑﺎ دوﭼﺮﺧﻪ از ﮐﻨﺎرﻣﺎن رد ﺷﺪ. از ﺟﻠﻮی ﭼﻨﺪ در رد ﺷﺪﯾﻢ. ﺻﺪای ازدﺣﺎم از ﭘﺸﺖ درﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ. ﭼﻪ ﻗﺪر اﯾﻦ راه ﹺ ﻋﺮﯾﺾ و رو ﻃﻮﯾﻞ در ﺳﺎﯾﻪ روﺷﻦ ﻏﺮوب رﻧﮓ وﻫﻮای ﺣﺰن ﹺ زﻧﺪان را داﺷﺖ. آﻟﻮد ﺟﻠﻮ دری ﺣﺎﺟﯽ اﯾﺴﺘﺎد. ﭘﺘﻮﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ آن آوﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد، ﮐﻨﺎر زد و ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ» ﺟﺎ ﺑﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ. روﺑﻪ رو ﻫﻢ، ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺖ اﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﹰ ﮐﻪ ﯾﯽ ﻣﺠﺮد. ﺣﺘﻤﺎ اﺳﻤﺶ را ﺷﻨﯿﺪه اﯾﺪ. دﺳﺖ از ﭘﺎ ﺧﻄﺎ ﮐﻨﯿﺪ. ﺟﺎی ﺗﺎن آن « ﺟﺎﺳﺖ. ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم. ﺑﻨﺪ ﺗﻨﺒﯿﻪ اﺳﻢ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺖ را ﻗﺒﻼ ﯾﯽ زﻧﺎن. و ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﹺ ﺣﺎﺟﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﺗﻨﺒﯿﻬﺎت ﺑﺮدار ﻧ ﻣﺎ در ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮدﯾﻢ. وارد ﯿﺴﺖ. اﻣﺎ ﻓﻌﻼ
Made with FlippingBook Online newsletter