Munireh Baradaran - Simple Truth

88 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره وﻟﻮﻟﻪ ﯾﯽ در ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ. ﻫﻤﻪ در ﺣﺎل دوﯾﺪن ﺑﻮدﻧﺪ. ﺗﻌﺪای ﺑﻪ ﭘﯿﺖ دﺳﺖ ﺟﻠﻮ ﺻﻒ ﻣﯽ دوﯾﺪﻧﺪ. ﻋﺪه ﯾﯽ ﻫﻢ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﯿﺴﻪ ی ﻟﺒﺎس و ﺻﺎﺑﻮن در دﺳﺖ داﺷ ﺘﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آن ﻫﺎ. از اﯾﻦ ﻫﺠﻮم ﯾﮑﻪ ﺧﻮردم و در ﺑﻬﺖ و ﺣﯿﺮت ﹺ ﺣﻤﺎم ﮔﺮم ﺷﺪه ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ دوﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ آب ﻫﺎ ﺑﺮای ﺣﻤﺎم ﻋﺠﻠﻪ دارﻧﺪ. ﻣﻦ ﻫﻢ در ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻌﺪی ﺑﻮدم. رﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد را آﻣﺎده ﮐﻨﻢ. در ﻗﺰل ﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ اوﯾﻦ، آب ﺣﻤﺎم در ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎی ﻣﺤﺪودی ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﯿﺴﺖ ﹰ ﭼﻮن در دﻗﺎﯾﻖ اول آب ﺧﯿﻠﯽ داغ وﻗﺖ اﺳﺘﺤﻤﺎم داﺷﺖ. ﺿﻤﻨﺎ ﺑﻮد، از آن ﭼﺎی ﻫﻢ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ آن » ﭼﺎی ﺣﻤﺎم ﻣﯽ« ﮔﻔﺘﯿﻢ. ﭘﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﭘﯿﺖ ﹺ داغ را دو ﻧﻔﺮه ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﻣﯽ ﻫﺎی آب آوردﯾﻢ و در ﺳﻠﻮل ﭼﺎی ﺧﺸﮏ در آن ﻣﯽ ﻣﯽ  رﯾﺨﺘﯿﻢ، ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭘﺘﻮ ﮐﺎﻣﻼ ﭘﻮﺷ ﺎﻧﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﺎی م ﺑﮑﺸﺪ و ﮔﺮم ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ  د ﺗﺮﺗﯿﺐ در وﻋﺪه ﻫﺎی ﺣﻤﺎم ﭼﺎی اﺿﺎﻓﻪ داﺷﺘﯿﻢ. وﻗﺘﯽ وارد ﺣﻤﺎم ﺷﺪم، ﺧﺎﻃﺮه ی ﺣﻤﺎم ﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ دوران ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺮاﯾﻢ زﻧﺪه ﺷﺪ. ﻣﺤﻮﻃﻪ ی ﺑﺰرگ ﺑﺨﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﯽ ﺑﻮد، زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺟﻠﻮی ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻫﺎی ﺣﻤﺎم ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺘﺤﻤﺎم ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ زﯾﺮ دوش ﻣﯽ رﻓ ﺘﻨﺪ. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺎروی دﺳﺘﻪ ﺑﻠﻨﺪ در دﺳﺖ داﺷﺖ، آب ﻫﺎی اﺿﺎﻓﯽ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﺎﻫﮏ ﻫﻮل ﻣﯽ داد و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﯾﮏ ﺑﺎر وﻗﺖ را اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎﻋﺠﻠﻪ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺘﺤﻤﺎم ﺷﺪم و ﺗﻨﻬﺎ دوﺑﺎر ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ زﯾﺮ آب ﺑﺮوم. اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم آن ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﹺ ﺗﻨﺪ ﻣﯽ در دور ﮔ ﺬرد. ا ﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺑﯿﺮون ﻧﺎﻇﺮ ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﻮد، ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎی ﭼﺎرﻟﯽ ﭼﺎﭘﻠﯿﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﻮدﯾﻢ و ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای ﻧﻈﺎره ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﺒﻮد. ﻣﺴﺌﻮل ﺣﻤﺎم ﮐﻪ ﺑﻪ او » ﻓﺮح ﺣﻤﻮﻣﯽ « ١ ﻣﯽ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﭘﺎﯾﺎن  م  ﮔﻔﺘﯿﻢ، د وﻗﺖ را اﻋﻼم ﮐﺮد و ﹺ ﺟﺎروﺑﻪ ﻧﻔﺮ دﺳﺖ آن را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. ﺑﺎﻋﺠﻠﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﯾﻢ. ﻣﺤﻮﻃﻪ ی دﺳﺖ ﺑﯿﺮون در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ  ﺷﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﺟﺎی ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﯾﮏ ﺣﻤﺎم ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻮد. ﭘﺲ از ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ و اﺿﻄﺮاب ﻫﺎی دوران ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ، ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﻫﺎ و ﻣﺸﮑﻼت زﻧﺪان اوﯾﻦ، زﻧﺪﮔﯽ آﺳﻮده ﯾﯽ را آﻏﺎز ﮐﺮده ﹺ اﯾﻦ آراﻣﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻮدم. اﻣﺎ ﻋﻤﺮ ﻧﯿﺮ از دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺷﺐ در اوﯾﻦ ﺑﺎ او ﺑﻮدم. ﺣﺎﻻ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ را در ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﺑﺎز ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. او در زﻧﺪان ﺗﻐﯿﯿﺮات زﯾﺎدی ﮐﺮده و ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻔﮑﺮی دﯾﮕﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. در زﻧﺪان ﺗﺮدﯾﺪﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اش را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ١ . ﻓﺮح وﻓﺎﯾﯽ، ﻣﺠﺎﻫﺪ، اﻋﺪام ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ۶٧

دﻗﯿﻘﻪ

ﺑﻮد.