Munireh Baradaran - Simple Truth

95 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده » ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﻫﺎ « ﭼﻨﺪﺑﺎر ﻫﻢ آن ﺟﺎ آﻣﺪﻧﺪ. در ﻗﺰل ﺣﺼﺎر اﺻﻄﻼح » ﮐﻮﮐﻠﺲ ﮐﻼن « را ﺑ ﺮای آﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ. ﯾﮏ ﺑﺎر ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﭼﺎدرﺑﻪ ﺳﺮ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﹺ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺑﯿﻨﯽ از آن ﻣﻌﻠﻮم ﺻﻮرﺗﺸﺎن را داﺧﻞ ﺟﻮراب ﺑﻮد. ﺗﮏ ﺗﮏ ﭼﻬﺮه ﻫﺎی ﻣﺎ را ﺑﺎدﻗﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ او را ﺑﻪ اوﯾﻦ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﹰ زﯾﺮ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ رﻓﺘﻪ و ﻣﺠﺪدا اﻋﺪاﻣﺶ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﻧﺎﻣﺶ ﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻮد. ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ آﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺸﺎن را ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻘﻮای ﻣﺨﺮوﻃﯽ ﺷﮑﻞ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ روی آن ﺗﻨﻬﺎ دو ﺳﻮراخ ﺑﺮای دﯾﺪن ﺑﻮد. در ﺑﯿﻦ ﻣﺎ دﺧﺘﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم دﺳﺖ ﮔﯿﺮی ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻬﺎرده ﺳﺎل داﺷﺖ. ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﺣﮑﻤﺶ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ. دﺧﺘﺮی ﻣﺤﺠﻮب و ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ی ﻫﻤﻪ ﺑﻮد. ﻣﻘﺎوم و ﺑﺎ روﺣﯿﻪ ﯾﯽ ﻗﻮی. اﺑﺘﺪا ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ را ﮐﻪ ﺷﺮط آزادﯾﺶ ﺑﻮد ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮده ﺑﻮد، او را ﺑﻪ اوﯾﻦ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ اش را از ﺗﻠﻮﯾﺰون ﻣﺪارﺑﺴﺘﻪ ی ﻗﺰل ﺣﺼﺎر دﯾﺪﯾﻢ. ﻋﺪه ﯾﯽ ﮐﺎر او را ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ. ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﻀﺎوت ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ ﯾﯽ ﺧﻄﺎ ﺑﻮد. ﺟﻮان ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﻪ ﹰ ﺑﻪ ﺟﺮم ﻫﻮاداری از ﮔﺮوﻫﯽ ﯾﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﺳﺎل زﻧﺪان و ﻓﺸﺎر را ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺷﺮاﻓﺖ از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد. ﺣﺎل ا ﮔﺮ ﻣﯽ ﹰ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺪرﺳﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺠﺪدا ی ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدد و ﺷﺮط آزادﯾﺶ را ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ی اﺟﺒﺎری ﺑﻮد، ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮ ﻓﺖ، آﯾﺎ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻮد؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺪون ﺗﺮدﯾﺪ آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﺤﻤﯿﻞ را ﺑﺎ ﭘﺬﯾﺮش زﻧﺪان و ﻓﺸﺎرﻫﺎی آﺗﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، ارزﺷﯽ واﻻﺗﺮ داﺷﺖ. ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﻮدم، اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺧﺎﺋﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮداﺷﺖ دﯾﮕﺮی از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮد داﺷﺖ، ﯾﮏ ﺑﯽ اﻧﺼﺎﻓﯽ ﻣﺤﺾ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﯾﺎد دارم ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ا ز دوﺳﺘﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺎر روﺣﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﺧﯿﺎﻧﺖ و ﺑﻪ ﻋﻤﻞ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﮐﻪ ﻫﻮادار رده ی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﯿﮑﺎر ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮای آزادﯾﺶ ﯾﮏ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ی دو دﻗﯿﻘﻪ ﯾﯽ ﮐﺮده، ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ. ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ دو را در ﯾﮏ ردﯾﻒ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﯽ؟ او ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌ ﯿﺖ ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻪ » ﹰ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ. ﺧﯿﺎﻧﺖ، ﺧﯿﺎﻧﺖ اﺳﺖ. دﻗﯿﻘﺎ « اﻣﺎ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی ﺑﻌﺪی زﻧﺪان ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎ ﯾﺎد داد ﮐﻪ در ﻗﻀﺎوت ﻫﺎ ﻣﺤﺘﺎط ﺗﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺷﯿﺪا ﯾﮑﯽ از ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﻮد. دﺧﺘﺮی ﻣﻬﺮﺑﺎن و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﮐﻪ از ﺑﯿﻤﺎری وﺳﻮاس رﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮد. وﺳﻮاﺳﯽ ﺑﯽ ﺑ  ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﺪﯾﺪ و ﺑﯿﻤﺎرﮔﻮﻧﻪ. ﻣﺜﻼ ﺮای وﺿﻮﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺟﻠﻮی روﺷﻮﯾﯽ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ وﺿﻮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﻧﻮ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﺮد و در اﯾﻦ ﻣﻮاﻗﻊ ا ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ روﺷﻮﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ او ﮐﺎرش را ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و در ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ ﻣﺪت ﭼﻬﺮه اش ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻫﯿﺴﺘﺮﯾﮏ دا ﺷﺖ و دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ.

ﯾﮏ

ﺣﺴﯿﻦ