Jewish Identity

ِﯾﻮﺳﻒ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻮرﯾﺎﯾﯽ ﺧﻮد ﺑﻮد ، ﻓﺮوﯾﺪ را ﻧﻪ وارثِ ﻋﺼﺮ روﺷﻨﮕﺮی ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ رﺳﺎﻧﻨﺪه ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه را ﺑﻪ ﻧﻮرِ ﻋﻘﻞ ﻮّر ﻣﻨ ، ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺎﺷﻒ و رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶِ ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮح رﻣﺎﻧﺘﯿﮏِ ﺧﻮاﻧﺶِ زﺑﺎن ﻫﺎی ﺳﺮّی ﻃﺒﯿﻌﺖ و اﺣ ، ﻏﻨﺎ ﺴﺎس ِﺑﺨﺸﯿﺪه و راﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺪنِ ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه ﮔﺸﻮده ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ، ﺑﯽ ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﻓﺮوﯾ ﺪ در ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ ﻧﻪ روان درﻣﺎﻧﯽِ او ﺑﻠﮑﻪ اﺑﺪاع روﺷﯽ ﺑﺮای ﺗﻔﺴﯿﺮ ادراک ّ ﻫﺎی آﺷﻔﺘﻪ و ﻧﺎﻣﻨﻈ ﻢ از ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه اﺳﺖ در ﺣ . ﺎﻟﯽ ِﮐﻪ رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ ﻫﺎ روﯾﺎ را ﻣﺘﻦ اﺻﻠﯽِ واﻗﻌﯿﺘﯽ ژرف ، ﺗﺮ و ﻧﻮﻋﯽ دﺳﺘﺮﺳ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن اﺳﻄﻮره ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ، و در ﭘﯽ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ از زﺑﺎنِ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﻓﺮوﯾﺪ در ﺗﻔﺴﯿﺮ روﯾﺎﻫﺎ و آﺳﯿﺐ ﺷﻨﺎﺳﯽ رواﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه ًاﻫﯽ ر رﻣﺎﻧﺘﯿﺴﯿﺴﻢِ آﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮِ ﻣﺎن، ﻓﺮوﯾﺪ داﻧﺸﻤﻨﺪی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ

ی

ﺳﺮﮔﺮم

ی ورﻃﻪ

ﭘُﺮﺑﺎر

ﯽ

ﻋﻘﻼﻧﯽ ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ "ﺳﻮﯾﻪ ی ﺗﺎرﯾﮏ"، ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻬﺎن ﺳﮑﺴﻮاﻟﯿﺘﻪ و ﻣﺮگ، اراﺋﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روش ﺗﻔﺴﯿﺮِ ﺗﮑّﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﻣﻨﻈﻢِ ادراک – ادراﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ِ ی ﺳﺮﻧﻤﻮﻧﯽ ۷ ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ ﺑﺪل ﺷﺪ - ﻣﻮرد ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻗﺮار . ﮔﺮﻓﺖ ا ﮔﺮ ﭘﯿﺶ از آن، زﻧﺪﮔﯽ، ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺮﻓّﻪ، ﻣ ﺘﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮد "ﺻﺎﺣﺐ" آن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ ﻓﺖ و ر ﺧﻮدش ﺑﻪ آن ﺷﮑﻞ ﻣﯽ داد، ﻇﻬﻮرِ ﺟﺎﻣﻌﻪ ی ﺷﻬﺮی ﻣﺪرن آن را ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای آﺷﻔﺘﻪ و ﺗﮑّﻪ ﺗﮑّﻪ از ﺗﺄﺛﺮات در

ﻇﺎﻫﺮا

ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ دﺳﺖ ﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮد. ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻓﺮوﯾﺪ ﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎی ﻫﻨﺮی ﻣﺪرﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﮐﺴﭙﺮﺳﯿ ﻮﻧﯿﺴﻢ و رﺳﻮر ﺋﺎﻟﯿﺴﻢ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺑﻮد ؛ او دﻧﯿﺎی درون را ﭼﺸﻢ اﻧﺪازی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﯿّﺞ ﺗﺮ از دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮون ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. ﺠﻮی ﺟﺴﺘ ﻣﺎدام اﻟﻌﻤﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی دروﻧﯽ ﺟﻬﺎنِ ﺑﯿﺮون ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻘﺎﺷﺎﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﺳﺰان ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ِﺑﯽ ﻇﺎﻫﺮاً ﻋﻤﯿﻘﯽ دارد. از ﯾﮏ ﺳﻮ، ﻣﯽ ّﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﯿﺶ ﻧﺎﻋﻘﻼﻧﯿ ﺖ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﺪ؛ از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ - و اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻃﺮﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﻣﺎس ﻣ ﺎن در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﯽ - ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی اﻧﺘﺰاﻋﯽ و ﻇﺎﻫﺮاً ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ ای ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞِ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﯾﮏ ﻋﻘﻼﻧﯿّ ﺖ، اﻧﺴﺎﻧﯽ ّ -اﻧﺪ رواداری، ﻋﺪاﻟﺖ، ﺣﺘ ﯽ دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ - ﻏﯿﺮﺿﺮوری ، اﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺼﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺘﻮاﯾﯽ واﻗﻌﺎً اﻧﺴﺎﻧﯽ داد ، ﯾﻌﻨﯽ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﮔﻣﯽ ﻔﺖ ﻋﺼﺮ روﺷﻨﮕﺮی ﻧﻮﻋﯽ رﯾﺎﺿﯿﺎتِ ﻓﺮاﮔﯿﺮ را ﺑﺮ ﺟﻬﺎن واﻗﻌﯽ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮده، ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل اﻧﺪرو ﮐِﺮاﻣﯽ د ر رﻣﺎنِ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺑﺶ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان اﺻﻞ داﻻﻣﺒِﺮ ، ۸ در ﭘﯽ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﮐﻞِ ﻋﺎﻟﻢ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﻣﻮل ﺑﺮآﻣﺪه اﺳﺖ. ّ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﻟﻘﻮ ه ﺧﻄﺮﻧﺎ ک اﺳﺖ زﯾﺮا ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯿّ ﺖ ﺧﻮاﻫﯽ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﺪ - ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ روﺑﺴﭙﯿﺮ و دوﺳﺘﺎﻧﺶ "ﺣﮑﻮﻣﺖ وﺣﺸﺖ" را ﺑﻪ ﻧﺎم دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ و ﻓﻀﯿﻠﺖ اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﻧﺪ. زﯾﮕﻔﺮﯾﺪ ﮐﺮاﮐﺎﺋِﺮ، ﻣﻨﺘﻘﺪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﯾﮑﯽ از ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﯾﻬﻮدی - آﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ، ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ یﻪﻫﻤ ﺑﺎﯾﺪ "ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﺤﺴﻮس" را ﭘﺮورش دﻫﯿﻢ ، ﯾﻌﻨﯽ اﯾﺪه ﯽ ﮐﻪ ﻫﺎﯾ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن زﻧﺪه ی ﺣﻮاس رﺑﻂ دارﻧﺪ ؛ او ﺣﺎﻣﯽ "رﻫﺎﯾﯽ واﻗﻌﯿﺖ" از ﻃﺮﯾﻖ ﻋﮑﺎﺳﯽ و ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻮد ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ دﻧﯿﺎی ًروزﻣﺮه ای ﮐﻪ دﯾﮕﺮ واﻗﻌﺎ ﺑ ﻧﻤﯽ ﯿﻨﯿﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﻫﻤﭽﻮن واﻟﺘﺮ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ، ﻣﯿﺎن ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻓﺮوﯾﺪ ﺮای ﺑ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ژرف در ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎهِ ﺧﻮد ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ داد. ﻣﺜﻞ ﺳﻨّﺖ ﺧﻮد رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ، ً اﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺮاثِ اﺣﺘﻤﺎﻻ ِ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎرﺗﺮ ﻣﯿﺮاثِ ﻋﺼﺮِ روﺷﻨﮕﺮی، اﺳﺖ ﺑُﻌﺪ و ژرﻓﺎی ﮐﺎﻣﻼً ﺟﺪﯾﺪی ﺑ ﺒﺨﺸﺪ. اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳ ﺎﺧﺘﺎرﻫﺎ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻌﺮّفِ ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ اﺻﻠﯽ ای ﺟﺎﻣﻌﻪ

ی ﭼﺸﻤﻪ

ﭘﺎﯾﺎن

ﻓﺮوﯾﺪ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﮕﯽ

یﺟﺎﻧﺒﻪ

ﺗﺮﯾﻦ ﻋﯿﻨﯽ

ﻣﻨﻈﻮر

ﻒِﻋﻮاﻃ ﻫﻤﺎن ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ در آﻧﻬﺎ ﺟﺎی ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻧﻘﻄﻪ ی ﺷﺮوعِ ﻧﻘﺪ رﻣﺎﻧﺘﯿﮏِ ﻋﺼﺮ روﺷﻨﮕﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ

او

7 Archetypical 8 Andrew Crumey, D’Alembert’s Principle (USA: Picador, 1998).

٤