Leo Strauss - Pesrsecuation Art of Writing

ﮐﻪ اﻧﺘﺴﺎب آﻣﻮزه روﺣﯿﺎت ﻧﻮﻓﯿﺜﺎﻏﻮری ". دارد ۱٤ ﺑﻪ ﺑﺎور ﮔ ﯿﺒﻮن، اوﺳﺒ ﺑﻪ " ﯿﻮس ﯽ ﻃﻮر ﺿﻤﻨ اﻋﺘﺮاف ﻣ ﮐﻨﺪﯽ ﮐﻪ ﻫﺮآﻧﭽﻪ را ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﯽﻣ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ د ﯾﺎری ﯾﻦ رﺳﺎﻧﺪ، ﯾﺖروا ﮐﺮده و ﻫﺮآﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﯽ ﺑﺎﻋﺚ رﺳﻮا ﯾﻦد ﯾﯽ ﺷﻮد از ﻗﻠﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ". ﺑﻪ از ﯾﮑﯽ ی ﻋﻘﯿﺪه ﻣﻮرﺧﺎن اﻣﺮوزی ﯾﻦ"ا ﻗﻀﺎوت ﮔ ﮐﻪ ﯿﺒﻮن ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﺎ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ اﺳﺖ، ﺧﻮد ﺣﮑﻤ ﯽ ﻣُﻐﺮﺿﺎﻧﻪ اﺳﺖ ." ۱٥ ﺗﺎ اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ، ﺑﺴﯿﺎری از ﻓﻼﺳﻔﻪ و ﻣﺘﺄﻟﻬ ﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ ﯽ ﻓﮑﺮ ﻣ ﻫﺎﺑﺰ ﺧﺪاﻧﺎﺑ اﺳﺖ ورﺎ . ا ﮐﻨﻮن ﺑﺴﯿﺎری رﺧﺎن ﻣﻮ از ﺑﻪ را رﺑﺎو اﯾﻦ از ﯾﮑﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﯽ رد ﻣ ﯽﺿﻤﻨ ﯾﺎ ﯾﺢ ﻃﻮر ﺻﺮ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﮔﻮﯾﺪ ﯽﻣ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻗﯿﻖد ﻣﻌﻨﺎی ﺑﻪ ﻫﺎﺑﺰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ او آﺛﺎر در اﻣﺎ ﻧﺒﻮد، ﻣﺬﻫﺒﯽ ﮐﻠﯽ ﺧﻄﻮط دﯾﻨﯽ ی ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻧﻮﮐﺎﻧﺘ ﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ. ۱٦ ﻣﻨﺘﺴﮑ از ﯽ و ﺑﺮﺧ ﯿﻮ، ﻣﻌﺎﺻﺮاﻧﺶ، ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ روح اﻟﻘﻮاﻧﯿﻦ ﯽﻃﺮﺣ ﺧﺎرق ﯽ ﺧﻮب و ﺣﺘ اﻟﻌﺎده دارد؛ ﻣﯽ ﻻﺑﻮﻟﻪ ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﻪ اﺑﻬﺎم یﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﯾﺮ و ن ﻃﺮح آ ﮐﺎﺳﺘﯽ ادﺑﯽ ﻫﺎی آﺷﮑﺎرش از ﯽﻧﺎﺷ ﯾﺎ ﺳﺎﻧﺴﻮر اﺳﺖ ﺳﺮﮐﻮب اﻣﺎ . ﯾﮑﯽ از ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﯾﻦﺗﺮ ﻣﻮرﺧﺎن اﻧﺪ ﯿﺎﺳﯽﺳ یﯾﺸﻪ در دوران ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺗ ﯿﺪﮐﺄ دارد ﮐﻪ "در واﻗﻊ، ﻣﺒﺎﺣﺚ روح اﻟﻘﻮاﻧﯿﻦ از ﯿﻮ ﻣﻨﺘﺴﮑ ِ ﺨﺘﻪ ﮔﺴﯿ ﻫﻢ و ﻣﻘﺪار ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺎﻣﺮﺗﺒﻂ آن ﺷﮕﻔﺖ آور اﺳﺖ" و "ﻣ ﺗﻮانﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫ ﯿﭻ ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗ ﯿﺒﯽ ﺑﺮ آن ﺣﺎ ﮐﻢ ﻧ ﯿﺴﺖ ." ۱۷ ﮐﻪ ﻫﺎ، ﻣﺜﺎل اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب آﻧﻬﺎ دﻟﺒﺨﻮاﻫ ﯽ ﻧﺒﻮده، ﻧﺸﺎن ﻣ دﻫﻨﺪ ﯽ ﮐﻪ ﺗﻔﺎوت ﯾﺪﮔﺎه د ﻣﯿﺎن ﺎًﺻﺮﻓ ﺟﺪﯾﺪ و ﯾﻤﯽ ﻗﺪ ﻫﺎی از ﯽﻧﺎﺷ اﻓﺰاﯾﺶ دﻗﺖ ﺗﺎر ﯿﺴﺖﻧ ﯾﺨﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻐ ﺑﻨ ﯿﯿﺮی ﯿﺎدﯾﻦ در ﺗﺮ ﯿﺰﻧ یﻓﮑﺮ ﻓﻀﺎی ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﮔﺮا، ﻋﻘﻞ ﺖﻨّ ﺳ ﻪﺑ ﻋﻨﻮان ﻣﺨﺮج ﻣﺸﺘﺮک دﯾﺪﮔﺎه ﮐﻪ ﺗﺮ ﯾﻤﯽ ﻗﺪ ﻫﺎی ِدر ﭘﻮز ﯾﺘﯿﻮﯾﺴﻢ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﺗﺄﺛ ﯿﺮﮔﺬار ﺑﻮد، در ﭼﻨﺪ یﻫﻪد ﯿﺮ اﺧ ﺗﺤﻮﻻت ﺑ ﯿﺸﺘﺮی ﯾﺎ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺗﻌﺪاد ﻓﺰاﯾﻨﺪه از ای اﻓﺮاد ﮐﻨﺎر ﮐﺎﻣﻼً را آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺮﻓﺖ ﭘﯿﺸ ﯿﯿﺮ ﺗﻐ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ. اﻧﺪ اﺳﺖ ﯾﺎ ﭘﺴﺮﻓﺖ ﯽ ﭘﺮﺳﺸ ، اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓ ﯿﻠﺴﻮف ﺗﻮاﻧﺪ ﯽﻣ ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ. یﺳﺮّ یﻫﺎ ﺑﻪ ارﺳﻄﻮ "آﺷﮑﺎرا اﺑﺪاﻋ اﺳﺖ ﺮ ﻣﺘﺄﺧّ ﯽ در رﯾﺸﻪ ﮐﻪ

14 Lessing, Ernst und Falk , 2nd dialogue; and "Leibniz von den ewigen” Strafen, Werke (Petersen and v. Olshausen edition), XXI. 147. Friedrich Schleiermache: PIatons Werke (Berlin, 1804), vol. I. 1, pp. 12-20. Werner Jaeger, Aristotle (Oxford, 1934), 33. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻨﮕﺮ ﯾﺪ ﺑﻪ دو اﺛﺮ زﯾﺮ Sir Alexander Grant, The Ethics of Aristotle (London. 1874), I, 398 ff. and Eduard Zeller. Aristotle and the Earlier Peripatetics (LondoI 1897). I, 120 ff. 15 James T. Shotwell, The History of History , I (New York, 1939), 356 ff. 16 Ferdinand Tönnies, Thomas Hobbes (3rd ed., Stuttgart, 1925). 148. George E.G. Catlin, Thomas Hobbes (Oxford, 1922), 25. Richard Honigswald, Hobbes und die Staatsphilosophie (Munich, 1924). 176 ff. Leo Strauss, Die Religionskritic Spinozas (Berlin, 1930), 80. Z. Lubienski, Die Grundlagen des ethisch-politische Systems von Hobbes (Munich, 1932), 213 ff. 17 George H. Sabine, A History of Political Theory (New York, 1937), 556 and 551. Friedrich Meinecke, Die Entstehung des Historismus (Munich, 1936), 139 ff. and 151, footnote 1. Edouard Laboulaye, "Introduction a l'Esprit des Lois," Oeuvres completes de Montesquieu (Paris, 1876) vol. 3, pp. xviii ff. ﻻﺑﻮﻟﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻤﯽ از "در ﻣﺪح ﻣﻨﺘﺴﮑﯿﻮ" اﺛﺮ داﻻﻣﺒﺮ را ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﻫ ﮐﻨﺪ. ﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ: Bertolini's "Analyse raisonnee de l'Esprit des Lois," ibid., pp.6, 14,23 ff., 34 and 60 ff. ﻣﻼﺣﻈﺎت داﻻﻣﺒﺮ، ﺑﺮﺗﻮﻟﯿﻨﯽ و ﻻﺑﻮﻟﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺷﺮح ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﻨﺘﺴﮑﯿﻮ ﺑﯿﺎن داﺷﺘﻪ: "ا ﮔﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻘﺼﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه ﺑﺮای ﮐﺸﻒ آن ﺑﺮ رﺳﯽ ﻃﺮح اﺛﺮ اﺳﺖ." )ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن دﻓﺘﺮ ﯾﺎزدﻫﻢ و دو ﻧﺎﻣﻪ از اﻟﻮﺳﯿﻮس(. داﻻﻣﺒﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ: "درﺑﺎره ی اﺑﻬﺎﻣﺎت اﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰی را ﮔﻔﺖ ﮐﻪ درﺑﺎره ﻧﻈﻤﯽ ی ﺑﯽ اش ﮔﻔﺘﯿﻢ. آﻧﭽﻪ ﺑﺮای ﺧﻮاﻧﻨﺪه ی ﻋﺎدی ﻣﺒﻬﻢ اﺳﺖ، ﺑﺮای ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺻﻠﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺑﻮده اﻧﺪ، ﻣﺒﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ؛ اﻓﺰون ﺑﺮ اﯾﻦ ، اﺑﻬﺎمِ ﺧﻮدﺧﻮاﺳﺘﻪ دﯾﮕﺮ اﺑﻬﺎم ﻧﯿﺴﺖ. ﻫﺮﮔﺎه آﻗﺎی ﻣﻨﺘﺴﮑﯿﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻣﻬﻤﯽ را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و آﺷﮑﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ رﻧﺠﺶ ﺧﺎﻃﺮِ ﺑﯽ ﺛﻤﺮی ﺷﻮد، اﺣﺘﯿﺎط ﺑﻪ ﺧﺮج داده و آﻧﻬﺎ را در ﻟﻔﺎﻓﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪِ ﺑﯽ ﺿﺮر اﯾﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ را از دﯾﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮﺷﺎن را ﻣﯽ رﻧﺠﺎﻧﺪ، ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، اﻣﺎ اﻫﻞ ﺧﺮد اﯾﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ را درﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ". ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ، ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﻌﺎﺻﺮان ﮔﺰﻧﻔﻮنِ "ﺧﻄﯿﺐ" ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ "ﻫﺮ آﻧﭽﻪ زﯾﺒﺎ و روﺷﻤﻨﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه، زﯾﺒﺎ و روﺷﻤﻨﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ" (Cynegeticus, 13.6) .