Leo Strauss - Pesrsecuation Art of Writing

ﻧﮕﺎﻫﯽ

ﺑﻌﻀﯽ ﺣﺘﯽ ﻣﻮارد

۲۰ در و ،

ﻟﺴﯿﻨﮓ ﮐﺎﻧﺖ و

ﻣﻨﺘﺴﮑﯿﻮ، وﻟﺘﺮ، آﻧﻬﺎ، ﻫﺎی اﺳﺖ ﮐﺎﻓﯽ

اﺳﭙﯿﻨﻮزا، ﺑﯿﻞ، ﻻ ک،

روﺳﻮ،

وﻟﻒ،

ﻫﺎﺑﺰ،

از ای

ﺑﺮﻫﻪ در ﺣﺪاﻗﻞ

ﺗﺎ آﺷﮑﺎر آﻧﻬﺎ، ﺷﻮد

ﮐﺘﺎب ﻋﻨﻮان

اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ

زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد،

یﺻﻔﺤﻪ

ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ -

ﺑﻮد. ﻫﻤﭽﻨ از ا ﯾﺪ ﻧﺒﺎ ﯿﻦ

ﻣﺤﺴﻮس

ﺳﺮﮐﻮب ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻃﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋ

ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺘﺤﻤﻞ

ﯾﺎ ﺷﺎﻫﺪ

ﯾﻦ

ﺗﺮ

ﯽ

ﯿﺴﺘﻨﺪ .

ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮب د ِ ﯾﻨﯽ و ﺳﺮﮐﻮب ِ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧ ﮑﯽﯾ ، آزاد

ﺑﺮ آن ﺗ ﯿﺪﮐﺄ ﻧﮑﺮده ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺗﻤﺎم،

ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﺎﻓ

ﻣﺘﺨﺼﺼ

-اﻧﺪ

ﯽ

ﯿﻦ

ﺑﻌﻀﯽ در ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ اﻧﻮاع ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻧﯽ از ﻧﯿﺎﯾﺶ ِ اﻣﺎ ﺑﻮد آزاد ﻫﺎ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻮع ﻣﻤﻨ آزاد . ﺑﻮد ۲۱ ﻧﻈﺮ ﻣﺮدم ی درﺑﺎره آﻣﻮزش ﻋﻤﻮﻣ ﯽ و ﻣﺤﺪود آن، ﻫﺎی ﯾﺖ ﯿﯿﻦ ﺗﻌ ﺶﻧﻘ ﻧﺴﺒﺖ آﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﻃﺮز در ای ﮐﻨﻨﺪه ی آزاد ﺑﻪ ﺑﺤﺚ در ﻓﻀﺎ ی ﺗﻮان ﻣﯽ ﮐﻠﯽ ﻃﻮر ﺑﻪ. دارد ﯽ ﻋﻤﻮﻣ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ از ا ، ﻧﻈﺮ ﯾﻦ ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن از ﻣﺪرن ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﭘ ﯿﺸﺎﻣﺪرن ﻗﺮن یﯿﺎﻧﻪ ﻣ از. ﺗﺮﻧﺪ ﺷﺠﺎع ﻫﻔﺪﻫﻢ، ﺗﻌﺪاد ﻓﺰا از ای ﯾﻨﺪه ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﯾﺶ دﮔﺮاﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﺳﺮﮐﻮب را ﭼﺸ ﺑ ﯿﺪه ﻮدﻧﺪ، ﻫﺪﻓﺸﺎن از ﭼﺎپ ﮐﺘﺎب ﺗﻨﻬﺎ ﺑ ﯿﺎن اﻓﮑﺎر ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﻣ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﯽ در راه اﻟﻐﺎء ﺳﺮﮐﻮب ﻗﺪﻣ ﯽ ﺑﺮدارﻧﺪ. ﺑﻪ ﺑﺎور آ ِ ، ﻧﻬﺎ ﺳﺮﮐﻮب ﭘﮋوﻫﺶ آزاد و اﻧﺘﺸﺎر ﻧﺘﺎ آن، ﯾﺞ اﻣﺮی ﻧﻪ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺤﺼﻮل ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﻌ ﺎﺳﯽﯿﺳ ی ﺑﺪﻧﻪ ﯿﻮب ﺑﻮد ﺷﺪﯽو ﻣ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﺎر ﯾﮑﯽ ﻣﻄﻠﻖ را ﺑﺎ ﺟﻤﻬﻮر ی ﯾﮕﺰﯾﻦ ﺟﺎ ﻤﮕﯿﺮ ﻋﺎﻟَ ﯾﯽ روﺷﻨﺎ ﮐﺮد. آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻪﮐ درﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ در آﻣﻮزش ﯿﺎنﺑ ی ِآزاد ، ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﻄﻠﻖ در ﻋﻤﻞ ﻣ ﺑﺮای– ﯾﺎ ،ﺷﻮد ﯿﺴﺮ ﺷﺪن روﺷﻦ ، ﻣﻨﻈﻮر اﻏﺮاق ﺑﺎ ﺗﻮان ﻣﯽ از ﮐﺲﻫﯿﭻ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ - ﮔﻔﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﻧﺮﻧﺠﺪ . ۲۲ آﻧﻬﺎ د ﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ آن ﺗﺎ اﻧﺪازه ﭘﻨﻬﺎن ﻣ ﮐﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﯽ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ از ﺧﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺮﮐﻮب ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪ؛ اﺑﻬﺎم ا ﮔﺮ از ﺑﯿﺶ آﻧﻬﺎ آﺛﺎر ﻧﻘﺾ واﻗﻊ در ، ﺑﻮدﯽﻣ ﯾﻦا ﺷﻤﺎر ﺳﺎزی ﮔﺎه آ آﻧﻬﺎ ﻫﺪف زﯾﺮا ﺷﺪ ﻣﯽ ﻏﺮض ﻓﺰاﯾﻨﺪه از ای ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﻓﯿﻠﺴﻮف ﺒﻮدﻧﺪ ﻧ . در ﻧﺘ ﯿﺠﻪ ﯿﺮﺗﺤﺖ ﻏ ﺗﻔﺴﯿﺮ اﻟﻠﻔﻈﯽ ﮐﺘﺎب یﻫﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺘﺎً آﺳﺎن اﺳﺖ. ۲۳ ﻧﮕﺮش ﺑﺮﺧ از ﻧﻮ ﯽ ﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﺗﺮ ﯾﻤﯽ ﻗﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد. ﺑﻪ ، آﻧﻬﺎ ی ﻋﻘﯿﺪه ﺷﮑﺎف ﻣ ﯿﻢ "ﺣﮑ ﯿﺎن " و "ﻋﻮام" یﺸﺮﺑ ﯿﻌﺖﻃﺒ ﻫﺎی ﮐﺖﺎ از ﻓ ﯾﮑﯽ ﯿﺸﺮﻓﺖ ﭘ و ﺑﻮد در آﻣﻮزش ﻋﻤﻮﻣ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯽﻧﻤ ﯽ آن را ﯿﺎنﻣ از ﺑﺮدارد : ﻓﻠﺴﻔﻪ، ﯾﺎ ﻋﻠﻢ، اﻣﺘ ﯿﺎزی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺎًﺻﺮﻓ یا "ﻋﺪه اﻧﺪک" ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ. آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ا ﮐﺜﺮ ﯾﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﻮءﻇﻦ داﺷﺘﻪ و از آن ﻣﺘﻨﻔﺮﻧﺪ. ۲٤ اوﻗﺎت ﯽ ﺑﺮﺧ درو

۲۰ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻧﺖ، ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﯾﮑﯽ از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد اﺳﺖ، ﺣﺘﯽ ﻣﻮرﺧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﯽ. ای. وان ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻮءﻇﻦ و ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ، ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ: "ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺖ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺎزی ﮔﺮﻓﺘﻪ و در ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﻫﻤﺪل اﺳﺖ". ۲۱ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ "ﻗﻄﻌﻪ "ی " Von Duldung der Deisten " اﺛﺮ H. S. Reimarus در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﺛﺎر ﻟﺴﯿﻨﮓ: Werke (Petersen and v. Olshausen edition) XXII, 38 ff. ۲۲ اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻫﺪف ﻏﺎﯾﯽ ﺟﺰ در ﻋﺼﺮی ﻃﻼﯾﯽ در دﺳﺘﺮس اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ، ﺳﻮاﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺧﯿﺮاً آرﭼﯿﺒﺎﻟﺪ ﻣﮑﻠﯿﺶ در ﻣﻘﺎﻟﻪ ی "ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ و ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﭘﯿﺶ از ﺟﻨﮓ" (Journal of Adult Education, vol. 12, June 1940 ) ﻣ ﻄﺮح ﮐﺮده اﺳﺖ: "ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن دوران ﻧﻈﻢ و آراﻣﺶ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻧﻌﻤﺖ اﻋﺘﺮافِ ﺑﯽ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ، ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﻣﻄﻠﻖ، و ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﮏ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ . ﻧﻤﯽ داﻧﻢ".

۲۳ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص ﻫﺎﺑﺰ را در ﻧﻈﺮ دارم ﮐﻪ در ﺑﺴﻂ اﯾﻦ آرا اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﺰاﯾﯽ دارد. ﺗﻮﻧﯿﺲ، ﮐﻪ آﺷﮑﺎرا اﯾﻦ اﻣﺮ را در ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮ اﯾﻦ دو ﺟﻤﻠﻪ ی ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺶ ﺗﺎ ﮐﯿﺪ داﺷﺖ: "ﻋﻮام ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ آ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ" و "ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺮای زاده ﺷﺪن ﺑﻪ آزادی ﻧﯿﺎز دارد و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮف ﯾﺎ ﺗﺮس از رﺳﻮاﯾﯽ ﻣﺎﻧﻊ آن ﺷﻮﻧﺪ". ﻫﺎﺑﺰ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ: "ﺳﺮﮐﻮب ﻫﺮ ﺗﻌﻠﯿﻤﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ اﺗﺤﺎد ﺷﺪه و اوﺿﺎع را ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﯾﻌ ﻨﯽ ﮐﯿﻨﻪ و ﻗﺪرت ﺑﺎورﻣﻨﺪان ﺑﻪ آن را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ" ) English Works, Molesworth edition, VI, 242 .( در درﺑﺎب آزادی و ﺿﺮورت ﺑﻪ

ﻣﺎرﮐﯽ ﻧﯿﻮﮐﺴﻞ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ: "ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪه ی ﻣﺮدم را، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ آن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، در ﻧﻈﺮ ِﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ... ﻣﺸﺎﺟﺮه ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻤﺎن آﻧﺎن ﯾﺎری رﺳﺎﻧﺪ، ﺑﻪ آن ﺻﺪﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ زد. در ﻧﺘﯿﺠﻪ، ا ﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺎﻟﯿﺠﻨﺎب ]اﺳﻘﻒ ﺑ ﺮَﻣﻬﺎل[ ﺑﺮای اﯾﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺒﻮد، ﻫﺮﮔﺰ آن را ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ، و ﺣﺎل اﻣﯿﺪوارم ﺷﻤﺎ و ﻋﺎﻟﯽ ﺟﻨﺎب اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ را ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه دارﯾﺪ". 24 Cicero, Tusculanae Disputationes, II, 4. Plato, Phaedo, 64 b; Republic, 520 b2-3 and 494 a4-10.