Munireh Baradaran - Simple Truth
126 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده اﻣﺎ آﯾﻨﺪه ﻣﺒﻬﻢ ﺑ ﻮد. ﺗﺎ ﮐﯽ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﻓ
آﯾﺎ زﻧﺪه ﻣﯽ ﺖ اﺻﻼ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ؟
ﭼﻪ در اﻧﺘﻈﺎرﻣﺎن ﺑﻮد؟ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮون ﺑﻪ ﮐﻞ ﻗﻄﻊ ﺑﻮد. ﻧﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ، ﻧﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﯾﯽ، ﻧﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ و ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﯾﺎ ﺟﺎﯾﯽ را ﻣﯽ دﯾﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ زﻫﺮه و ﺣﺎﺟﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺷﻼﻗﯽ در دﺳﺖ داﺷﺖ. اﻣﺎ ﻣﺎ زﻧﺪه ﺑﻮدﯾﻢ و ﺑﺎﯾﺪ روزﻧﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎی زﻧﺪه ﻫﺎ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ. ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت دور اﺗﺎق ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ و اﯾﻦ ﭘﯿﺎده روی ﺷﺒﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ﺑﻮد، ﺻﺪای ﻣﺒﻬﻤﯽ ﻣﯽ ﹺ ﺣﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ. از دﯾﻮار ﺷﺪ ﺻﺪا را ﺗﺸﺨﯿﺺ داد. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﺎن ﺗﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد ﺻﺪای ا ﺧﺒﺎر ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﺗﺸﺨﯿﺺ دادﻧﺪ. آن ﻫﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮔﻮش ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﺧﺒﺎر را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. ﺻﺪا ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮد. درﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺧﻮد ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺬﺗﯽ داﺷﺖ. ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن راﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﻪ ﯾﺎد دارم ﺧﺒﺮ ﮐﻮدﺗﺎی ﮔﺮاﻧﺎدا آن روزﻫﺎ ﻣﺤﻮر اﺧﺒﺎر ﺑﻮ د. ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﯾ ﻢ ﻫﺪف ﮐﻮدﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮرﻣﺒﻬﻢ دﺧﺎﻟﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﻘﯿﻪ را ذﻫﻦ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ. ﮐﻮدﺗﺎی ﺳﯿﺎه. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮد را در رﻧﺞ ﻣﺮدم ﮔﺮاﻧﺎدا ﺳﻬﯿﻢ ﺑﺪاﻧﻢ. ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻣﺎ ﯾﺎدﮔﯿﺮی زﺑﺎن ﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﻮد. ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺑﺎ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴ ﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ داﺷﺖ. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﻧﺰد او زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. آﻣﻮزش ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺻﺮف اﻓﻌﺎل آن ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد و اﮔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ، ﺑﻬﺘﺮ ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻧﻮک ﻣﺪاد در درز ﭼﺎدرش آورده ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻫﺎ را ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده در اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻘﯿﻪ ﮔﺬاﺷﺖ. ﻣﺎ از ﻧﻮک ﻣﺪاد ﺑﺮای ﯾ ﺎدﮔﯿﺮی زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺎ از ﻃﺮف ﺗﻌﺪاد دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻮﻫﻨﯽ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﺪ. ﻗﻀﯿﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در آن روزﻫﺎ درک اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﯾﯽ در ﻣﯿﺎن زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی زﺑﺎن ﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ را ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ ﻟﯿﺒﺮاﻟﯿﺴﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. ﮐﺎر ﻣﺎ از ﻧﻈﺮ اﮐﺜﺮﯾﺖ اﺗﺎق ﻃﺮ ﻣﺮزﺑﻨﺪی د ﺷﺪ. اﻟﺒﺘﻪ در اﯾﻦ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻫﺎی ﮔﺮوﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﻧﻘﺶ داﺷﺖ. آن ﻫﺎ ﺑﺮای ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮدن ﮐﺎر ﻣﺎ ﻋﻨﻮان ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﻮک ﻣﺪادﻫﺎ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده ﻫﺎی ﺿﺮوری ﺗﺮ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﻣﺎ ﺣﻖ اﺳﺘﻔﺎده از آن را ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی زﺑﺎن ﻧﺪارﯾﻢ. اﺳﺘﺪﻻل آن ﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﺒﻪ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎ ی ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. اوﻻ ده ی ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﹰ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻮد ﺛﺎﻧﯿﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﻧﻮع اﺳﺘﻔﺎده ﯾﯽ ﺿﺮورت ﺑﯿﺶ ﺗﺮ دارد؟ در اﺗﺎق ﺟﻠﺴﻪ ﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ. ﻣﻦ ﮐﻪ از ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮی و ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻦ ا ﮐﺜﺮﯾﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﻫﺎی ﻏﯿﺮاﺻﻮﻟﯽ ﺑﺮای ﻃﺮد دﯾﮕﺮان ﺧﯿﻠﯽ رﻧﺠﯿﺪه و ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺑﻮدم، ﺑﯽ ﭘﺎﯾﻪ ﺑﻮدن اﺳﺘﺪﻻل آن را روﺷﻦ ﮐﺮدم و ﯾﺎدآوری ﮐﺮدم اﻓﺮاد در اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ و آﻣﻮزش ﻫﺎی ﺧﻮد ﻣﺨﺘﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺣﯿﻦ ﺣﺮف زدن از ﺧﺸﻢ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪم. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎﯾﯽ در رواﺑﻂ ﻣﯿﺎن ﻣﺎ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ. دو ﻧﻔﺮ
ﻫﺎ
Made with FlippingBook Online newsletter