Munireh Baradaran - Simple Truth

133 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده داﺳﺘﺎن ﻫﺎﯾﻢ ﻧﯿﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﻧﺪ. در آن ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ، ﺗﻤﺮﮐﺰ دﻗﯿﻖ و ﻇﺮﯾﻒ ﺑﺮ ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻮع اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﺒﻮد. اﻣﺎ ﺣﺴﺎب روزﻫﺎ را داﺷﺘﻢ و ﺣﺘﺎ ﻧﺰد ﺧﻮد زﻣﺎن و ﺳﺎﻋﺎت را ﻫﻢ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ ﮐﺮدم. و ﺣﺪس ﻣﯽ زدم ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ. ﯾﮏ روز ﺣﯿﻦ ﺧﻮردن ﻏﺬا ﻗﺎﺷﻖ ام ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺧﻮرد. ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺷﻨﯿﺪم. ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻗﺎﺷﻖ را ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﻣﯽ  ام ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ زد. اﺣﺴﺎس اﯾﻦ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ ﺗﻮ اﻧﺴﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ زﻧﺪه اﺳﺖ و زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺷﺎدی ﺑﺨﺶ و اﻣﯿﺪوارﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد. از آن ﭘﺲ ﺳﺮ ﻫﺮ وﻋﺪه ﻏﺬا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺗﮑﺮار ﻣﯽ روزی ﯾﮏ ﺑﺎر ﺣﺎﺟﯽ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺻﺪای ﺷﻼﻗﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ، دل را ﺑﻪ ﻟﺮزه درﻣﯽ آورد. ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯾﯽ ﮐﺴﯽ را زﯾﺮ ﺷﻼق ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. آن روز ﯾﮑﯽ را ﺑﻮد وﺳﻂ و ﺷﻼق ﻣﯽ زد. او را ﻧﻤﯽ دﯾﺪم، اﻣﺎ ﺻﺪای ﻟﺮزاﻧﺶ را ﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪم ﺧﻮد را اﯾﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﻣﯽ ﮐﺸﯿ ﺪ و ﻣﯽ ﺣﺎج» ﮔﻔﺖ: آﻗﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﺰده ام، ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ ﺣﺮف ﻧﺰده ام. « ﻟﺤﻨﺶ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻀﺮع ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ از او داﺷﺘﻢ، ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ا ﮔﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ اش ﺣﺮف زده ﺑﻮد اﻧﮑﺎر ﻧﻤ ﯽ ﮐﺮد. او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ ﺣﺘﺎ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺪ اﻣﺎ دروغ ﻧﻤﯽ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺻﺪای ﭘﺎی ﭼﻨﺪ ﻣﺮد و ﮔﻔﺖ وﮔﻮی آﻫﺴﺘﻪ ی آن ﻫﺎ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪم. ﺻﺪای ﻻﺟﻮردی را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ. روﺷﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﻻﺟﻮردی ﮐﺎر  ی ﺣﺎﺟﯽ ﻧﺒﻮد. اﺣﺘﻤﺎﻻ ﮔﺮدان اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺗﻌﺬﯾﺐ ﻓﺠﯿﻊ ﺑﻮد. ﭘﺎﻧﺰده روز از ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﻦ در ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ، ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﺑﻪ اوﯾﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ دﯾﮕﺮی در اﻧﺘﻈﺎرم ﺑﻮد. ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻣﺠﺪد و ﺗﺠﺪﯾﺪ دادﮔﺎه. اﻣﺎ در اﯾﻦ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰ دوﺳﺘﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ. از ﻣﺎه د وم ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﺎ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ، ﻋﺪه ﯾﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎی ﹺ رو ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل اﻧ ﻧﺎﺗﻮان از اداﻣﻪ  ﯽ ی ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﯽ اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐ ﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﻣﻘﺮراﺗﯽ اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﺎﺟﯽ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻻت روﺣﯽ آن ﻫﺎ را ﭘﺸﺖ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽ ﺑﺮد. آن ﺎﻟﯽ ﻫﺎ درﺣ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ اﻧﺴﺎن ﺣ» ﻫﺎی ﻘﯿﺮ و ﭘﺴﺘﯽ ﺑﻮده « اﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﯽ ﻫﻮاﻫﺎی » ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ « در ﺣﻖ ﻣﺮدم ﺟﻨﺎﯾﺖ » و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮده « اﻧﺪ و... ﺣﺎﻻ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮده در اوج ﻋﺠﺰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﺑﺨﺸﺶ» ﻣﯽ« ﺣﻀﻮر در اﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﺮای دﯾﮕﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ اﺟﺒﺎری ﺑﻮد و ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮔﺎوداﻧﯽ ﻫﺎ و درون ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ دﻧﯿﺎی ﺧﺎرج ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ، ﺷﻨﯿﺪن ﻋﺠﺰ و ﺷﮑﺴﺖ

ﮐﺮدﯾﻢ.

ﺑﺮده

ﮔﻔﺖ.

ﮐﺮدﻧﺪ.