Munireh Baradaran - Simple Truth

144 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﯾﮏ ﺑﺎر در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ در راه ﹺ دﯾﮕﺮی در رو ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم زن ﭼﻨ ﺪﻣﺘﺮی ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ﺳﺮﻓﻪ ﯾﯽ ﮐﺮد. ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ ﯾﯽ دادم. آﻫﺴﺘﻪ ﺧﻮد ﻃﺮف ﻣﻦ ﻟﻐﺰاﻧﺪ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮدم. ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ. ﺳﺮم را ﺑﺎﻻ ﮐﺮدم و از زﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ راه رو را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم. رﻓﺖ وآﻣﺪی ﻧﺒﻮد. ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﯾﻢ. ﻧﺴﺮﯾﻦ ١ ﺑﻮد. ﻫﻢ دﯾﮕﺮ را از دور ان داﻧﺸﮕﺎه ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ. ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ او ﻫﻢ دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﭻ ﭘﭻ ﮐﻨﺎن ﺑﺎ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﺣﺮف زدﯾﻢ. ﮔﻔﺖ ﻣﺪت زﯾﺎدی از دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﺸﺎن ﻧﻤﯽ ﮔﺬرد. ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش از ﮐﺸﻮر ﺧﺎرج ﺷﻮد. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ از رﻓﺘﻦ، دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧ ﻣﯽ ﺪ. ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮای ، ﮐﺮدن ﺧﺮﯾﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﮐﻨﺎر ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﺎرک ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ را آﻧﻬﺎ ﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ

را ﺑﻪ

ﻣﺎدرﺷﻮﻫﺮش ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه آﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺑﻪ زﻧﺪان آورده ﺑﻮدﻧﺪ. ﮔﻔﺖ ﻣﺪت ﻫﺎ در ﺑﻮده "ﺗﻮر" اﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺷﺎن ﻟﻮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﺑﺮای او و ﻫﻤﺴﺮش ﺣﮑﻢ اﻋﺪام داده اﻧﺪ و ﻫﺮ دو از ﻣﻮاﺿﻌﺸﺎن دﻓﺎع ﮐﺮده اﻧﺪ. داﺷﺖ ﺑ ﻪ ﻣﻦ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﯽ ﮔﺪار ﺑﻪ آب ﻧﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺻﺪای ﭘﺎﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ و ﮔﻔﺖ وﮔﻮ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮدﯾﻢ. ﻧﮕﻬﺒﺎن آﻣﺪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﻣﺎن و اﺳﻢ ﻣﺎن را ﭘﺮﺳﯿﺪ. اﻣﺎ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﮔﺬﺷﺖ و دردﺳﺮی ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪ. ﯾﮏ ﺷﺐ ﭘﺲ از ﺧﻮردن ﺷﺎم ﻣﻦ و ﻣﻠﯿﺤﻪ ﺳﺎ ﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﯾﮏ ﺗﺎزه وارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ روی ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد، وارد ﺷﺪ. ﭼﺎدر ﺳﺮﻣﻪ  ﯾﯽ رﻧﮓ زﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ، ﭼﺎدری ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮرﻣﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ داده ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎزه دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﺎدر ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺸﺖ ﺳﺮش در ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﻣﺮدد اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. ﺳﻼم ﮐﺮدﯾﻢ و ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﭼﺎدر و ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪش را ﺑﺮد ارد. ﻣﻦ ﺑﺎزوﯾﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و روی ﭘﺘﻮ ﻧﺸﺎﻧﺪم و ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را دراز ﮐﻨﺪ و راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﯾﻢ.

ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺘﻢ در ﺣﻀﻮر ﻣﻠﯿﺤﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﺆاﻟﯽ از او ﻧﮑﻨﻢ. اﻣﺎ ﻣﻠﯿﺤﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ از ﻧﺤﻮه و ﻋﻠﺖ دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﺶ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﭼﺮا ﺗﻌﺰﯾﺮ » ﺷﺪه ا « ﺳﺖ. ﺗﺎزه وارد ﮐﻪ او را زﻫﺮه ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻢ، ﺑﺎ ﺳﺎده ﻟﻮﺣﯽ ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﻬﺎﯾﺶ را ﻣﯽ داد. ﻣﻦ ﻣﺮﺗﺐ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﻮﺿﻮع را ﻋﻮض ﮐﻨﻢ. از ﻗﻮاﻧﯿﻦ و زﻧﺪﮔﯽ ﺳﻠﻮل ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ. ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم او از ﻣﺎ ﺳﺆال ﺑﮑﻨﺪ. درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ وﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﻦ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﻫﻢ ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﯽ دادم. ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدم ﺑﺨﻮاﺑﯿ ﻢ. ﻣﻠﯿﺤﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﭼﻮن ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﻦ آن ﻗﺪر زود ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪم. ﮔﻔﺘﻢ زﻫﺮه ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ و درد دارد. ١ . ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﻘﺎﯾﯽ و ﻫﻤﺴﺮش ﺣﺴﯿﻦ ﻗﺎﺿﯽ، اﻋﺪام ﺑﻬﺎر ۶٢ ، ﺟﺮم ﻫﻤﮑﺎری ﺑﺎ راه » «. ﮐﺎرﮔﺮ