Munireh Baradaran - Simple Truth
151 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ آن ﻫﺎ را ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺒﯿﻨﻢ. در آن ﺳﺎل ﻫﺎ ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎ ﻫﺮ ﺑﯿﺴﺖ روز ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺑﺮای ﻓﺮارﺳﯿﺪن ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎ روزﺷﻤﺎری ﻣﯽ ﹸﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. آه! ﮐﻪ زﻣﺎن در ﺳﻠﻮل ﭼﻪ ﮐ ﺑﺎﻻﺧﺮه روز ﻣﻼﻗﺎت رﺳﯿﺪ. ﻣﻼﻗﺎ ت ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﻫﻔﺖ ﻗﺪﻣﯽ اﺳﺖ دو ﻣﺰﯾﺖ دارد. ﯾﮑﯽ دﯾﺪار ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده و دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ از آن ﻣﺤﯿﻂ ﺗﻨﮓ و ﺗﻨﻔﺲ ﻫﻮای آزاد. در ﺑﯿﻦ راه ﮔﺎه ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﯿﺎن دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺣﺮﻓﯽ رد و ﺑﺪل ﮐﻨﯿﻢ ﯾﺎ از زﯾﺮ ﭼﺎدر ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ دﺳﺘﯽ را ﺑﻔﺸﺎرﯾﻢ. ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺮم ﻣﺮا ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﺐ دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﻢ اﻧﺪاﺧﺖ. آن روز ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻧﮕﺮان و ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪ دوﺑﺎره ﻣﺮا دادﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد، ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﮕﺮان ﺷﺪ. اﻣﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﺮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻣﺪام ﺑﻪ زﻧﺪان ﻫﺎی اوﯾﻦ و ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﺳ ﺮ زده و ﻫﺮ ﺑﺎر ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ: اﯾﻦ ﻗﺰل ﻨﺎری ﻣﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ در ﮔﺎوداﻧﯽ ﺣﺼﺎر ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ، اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. از دوﺳﺘﺎن ﺻﻤﯿﻤﯽ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺧﻮاﻫﺮم و ﻣﺎدر او ﻫﻢ در آن ﻃﺮف دﯾﻮار ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺎه ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ و از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﮕﯿﺮم. ﭘﺲ از ﻗﻄﻊ ﻣﮑﺎ ﻟﻤﻪ ی ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده، ﭼ ﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﯾﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﺎﻓﺘﻢ. ﭘﺮﺳﯿﺪم: ﯽ آﻣﺪه ﮐ ای؟ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺷﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ آورده اﻧﺪ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﭼﻪ اﻣﺎ او ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ در اﯾﻦ ﻧﻮع ﺗﻤﺎس ﮔﯿﺮی ﻫﺎ از ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﭘﺮواﺗﺮ ﺑﻮد آن روز ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﻧﮕﺎه اش را از ﻣﻦ دزدﯾﺪ. زﯾﺮ ﭼﺎدرش ﻣﻘ ﻌﻨ ﻪ داﺷﺖ و ﯾﮏ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد. در ﺑﻨﺪ دﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﺮای ﺑﺎزی و ﻋﺎدت ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا او ﻃﻮر دﯾﮕﺮی ﺗﺴﺒﯿﺢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. آن ﻃﺮف ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎدرش را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻣﻨﻈﻮرش را ﻓﻬﻤﯿﺪم. ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ دﺧﺘﺮش ﻋﻮض ﺷﺪه؟ و از ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ ﻋﻮض ﺷﺪه ام؟ ﺑﻪ ﺗﺮدﯾﺪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم. ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ و ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺑﻪ زودی ﻓﻬﻤﯿﺪم او در درﻫﻢ ﻫﺎ، «ﺟﻌﺒﻪ » ﺷﮑﺴﺘ ﻪ و ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺧﻂ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. در اﺗﺎﻗﮏ ﮐ
ﮔﺬرد.
ﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻃﻮرﻧﺪ؟
ﺷﺮاﯾﻂ ﺣﺎﺟﯽ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺣﺘﺎ ﻫﻢ ﮐﺎری ﺑﺎ آن ﻫﺎ را. ﺑﺎورش ﺳﺨﺖ ﺑﻮد. او در ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و در ﺑﻨﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﻫﺎ روﺣﯿﻪ ی ﹺ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮی داﺷﺖ. ﺟﺴﻮر و ﺷﺠﺎع ﺑﻮد. ﻫﻤﺴﺮش را ﮐﻪ از ﻫﻤﺎن روزﻫﺎی اول دﺳﺖ ﮔﯿﺮی زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﺎری داده ﺑﻮد، ﺧﺎﺋﻦ ﻣﯽ ﺷﻤﺮد. و ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد؟ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ و دﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺴﻢ و روح آدﻣﯽ در ﻫﺎ ﻣﺪام ز «ﺟﻌﺒﻪ » ﯾﺮ ﺿﺮب وﺷﺘﻢ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺑﺎورﮐﺮدﻧﯽ ﻧﺒﻮد. ﺑﻘﯿﻪ ﭼﻪ ﮐﺮده اﻧﺪ؟ آﯾﺎ ﻫﻨﻮز در آن ﺟﻬﻨﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺑﺎ ﺗﮑﺮار اﯾﻦ ﭘ ﺮﺳﺶ ﻫﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد: ﻧﻤﯽ داﻧﻢ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﻨﻮز آن ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺄﯾﻮس و ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ
ﺗﻤﺎم
Made with FlippingBook Online newsletter