Munireh Baradaran - Simple Truth

158 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﺎ ﺑﺎور دارد. ﭘﯿﺶ از آن ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻣﻠﯿﺤﻪ از ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد. او ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻦ وﭘﺮی ﺑﺎور داﺷﺖ. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ آن ﻫﺎ ﮐﺎری ﺑﻪ آدﻣﯽ زاد ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ آن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﺬاﺷﺖ. ﭘﯿﺶ ﺗﺮﻫ ﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﺮاﻓﺎت ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ وﺳﯿﻊ در ﺑﺎورﻫﺎی ﻣﺮدم ﻧﻔﻮذ دارد. آن ﻗﺪر ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺟﻮان ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ درس و ﻋﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، آن را ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ. ﻣﯿﻨﺎ زن ﺟﻮان ﺳﺮﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮد. او ﻫﻢ از ﺧﺎﻧﻮاده اش و روﺣﯿﻪ ی آن ﻫﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد. آن ﹸ ﻗﺪر ﮐﻪ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﺎ ﺧ ﻠﻖ وﺧﻮی آن ﻫﺎ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ. ﮐﻢ ﺗﺮ وارد ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ، ﭼﻮن ﺟﻤﻊ ﻧﺎﻫﻢ ﮔﻮﻧﯽ ﺑﻮدﯾﻢ. اﻣﺎ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺤﺚ ﺗﻌﺪد زوﺟﺎت در اﺳﻼم ﭘﯿﺶ آﻣﺪ. ﻣﯿﻨﺎ از آن دﻓﺎع ﮐﺮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻋﻠﯿﻪ زﻧﺎن ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﻮن ﺷﺮط رﺿﺎﯾﺖ زن ﻗﯿﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﻣﯽ آوردﯾﻢ او ﻗﺎﻧﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. ﺑﺮاﯾﻢ ﻋﺠ ﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺪرن دارد در دﻓﺎع از اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ. از او ﭘﺮﺳﯿﺪم: » آﯾﺎ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﻫﻮو رﺿﺎﯾﺖ ﻣﯽ دﻫﯽ؟ « ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ او و ﻫﻤﺴﺮش ﻫﻢ دﯾﮕﺮ را ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارﻧﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﻢ ﺑﻪ رﻏﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎی ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﻌﻨﯽ ﺳﮑﻮت او روﺷﻦ ﺑﻮد، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺘﻢ: » ﭘﺲ ﺗﻮ ﻣﺮگ را ﺑﺮای ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﯽ « ﺧﻮاﻫﯽ. و ﺑﺤﺚ را ﺧﺎﺗﻤﻪ دادﯾﻢ. ﻣﯿﻨﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮد. ﻣﻦ و او ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺒﺖ داﺷﺘﯿﻢ. اﻣﺎ زﻫﺮه از او ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪش ﻣﯽ آﻣﺪ. روزی ﮐﻪ آزاد ﻣﯽ ﺷﺪ، ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ را ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ، ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎری ﮔﺬاﺷﺖ و ﮐﺎﻏﺬ ﺗﺎﺷﺪه ﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ داد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﺶ ﺑﺨﻮاﻧﻢ. در ﻧﺎﻣﻪ از وﺿﻊ ﻣﻦ اﻇﻬﺎر ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮐﺮده و ارزو ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧ .ﻢﻤﺎﻧ ﺑ ﺪه در ﯾﮑﯽ از ﺷﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی ﯾﮏ ﭼﻬﺮه ی آﺷﻨﺎ دوره  ﺷﺪم. ﺻﺪﯾﻘﻪ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺟﻮﯾ ی داﻧﺶ ﯽ ﺑﻮد. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ او دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭼﻮن ﺑﺎزﺟﻮ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ درﺑﺎره ی او از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ اﻧﮑﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدم، ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺪﯾﻘﻪ در زﻧﺪان اﺳﺖ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻪ رو ﮐﻨﺪ. و ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم: » ﻧﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮده ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده. و « ﺑﺎزﺟﻮ ﺟﻮاب داد ه ﺑﻮد: ﺑﻪ» ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ از زﯾﺮ ﺷﻼق ﻣﺠﺪد دررﻓﺘﯽ. « و ﺣﺎﻻ او را ﻣﯽ دﯾﺪم. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ. ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم. ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺧﻮدم را ﻧﺰدﯾﮑﺶ رﺳﺎﻧﺪم و در ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻢ و در ﺣﯿﻦ دﻋﺎ ﮐﻪ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ و دﻋﺎﺧﻮاﻧﯽ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد، ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎ او ﺑﺎز ﮐﺮدم. اﻣﺎ آن ﺷﺐ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ. از دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪم، ﭘﺎﺳﺨﯽ ﮐﻮﺗﺎه داد. ﺗﻤﺎﯾﻞ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺣﺲ ﮐﺮدم، و ﭼﻪ دردﻧﺎ ک، ﮐﻪ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﮏ دارد. ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﯿﺶ را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ. از اﯾﻦ ﮐﻪ

اش