Munireh Baradaran - Simple Truth

162 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻧﯿﻤﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺿﻌﻒ و ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ی ﺷﺪﯾﺪی داﺷﺘﻢ. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺳﺮم درد ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺷﺐ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮب ﺑﺨﻮاﺑﻢ. ﻣﺮﺗﺐ از ﺧﻮاب ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪم. ﮔﺎه دردی ﻫﻢ در ﻗﻠﺐ و د ﹺ ﭼﭗ ﺳﺖ ام اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم. روزﻫﺎ ﯾﮏ ﻧﻮاﺧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ. اﻣﺎ ﹺ زﻣﺎن ﻣﯽ ﹸﻨﺪی ﺧﻮاﻧﺪن روزﻧﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودی از ﮐ

ﮐﺎﺳﺖ.

آن روزﻫﺎ، در ﺻﻔﺤﺎت اول روزﻧﺎﻣﻪ، ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ از ﺟﺎﻧﺐ آﯾﺖ ﻪ  اﻟ ﻣﻨﺘﻈﺮی درﺑﺎره ی زﻧﺪان و زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﭼﻪ در زﻧﺪان ﻫﺎ ﮔﻣﯽ ﻔﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﮐﺮدﻧ ﺪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد. او ﻣﺴﺌﻮﻻن زﻧﺪان را ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﺪت ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﺶ و ﻋﻄﻮﻓﺖ دﻋﻮت ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﺎی اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻮﯾﯽ از ﻋﻔﻮ ﺣﺮف ﻣﯽ زد. اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎ و ﺷﻌﺎرﻫﺎ درﺑﺎره ی ﺷﺪت ﻋﻤﻞ ﮐﻪ ﻣﺮﻋﻮب ﮐﻨﻨﺪه و ﯾﺄس آور ﺑﻮد، اﻧﺪک ﺗﺴﮑﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ آﻣﺪ. روزی ﻫﻨﮕﺎم ﻇﻬﺮ ﻣﺮا ﺻﺪ ا زدﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮرم ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد، ﺑﻞ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮه » ﯾﮏ « ﺗﺮﺗﯿﺐ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﯿﻦ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﮐﻪ در دﻓﺎع از ﻧﻈﺮاﺗﺶ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﺷﻬﻼ ﮐﻪ در رد ﻣﻮاﺿﻊ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ

ﻫﻢ ﮐﻪ او را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ در اﺗﺎق ﺑﻮد. ﮐﻢ ﺗﺮ ﺣﺮف ﻣﯽ زد، اﻣﺎ او در رد ﻣﻮاﺿﻊ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎدم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﮔﻮش ﮐﻨﻢ و ا ﮔﺮ ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﻢ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﺑﮑﻨﻢ. وﺣﺸﺖ و ﺗﺸﻮﯾﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ دوﺑﺎره در ﻣﻦ زﻧﺪه ﺷﺪ. آن روزﻫﺎ روش ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎل ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد. ارﺷﺎد » « ﮐﺮدن زﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺎه ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻼق ﻫﻢ راه ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. زﻧﺪاﻧﯽ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ و دادن اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ زﯾﺮ ﺑﺎر دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻋﺘﻘﺎداﺗﺶ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد، ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﮔﺎه ﺑﺮای زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺬﯾﺮش ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻈﺮاﺗﺶ ﺟﯿﺮه ی ﺷﻼق ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ  ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮای اﻓﺮاد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و رﻫﺒﺮان ﮔﺮوه ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﻓﺸﺎرﻫﺎی رواﻧﯽ، ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ارﺷﺎدی ﺑﺮ ﻫﻤﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﯽ در راه  دﯾﮕﺮم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎزﺟﻮ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎن ﺑﻮد. ﻣﻦ و ﻧﺴﺮﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف زده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﻼم ﮐﺮدﯾﻢ. ﺧﻮش ﺣﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اﺳﺖ. ﺷﻬﻼ ﺑﺤﺚ را ﺷﺮوع ﮐﺮد. ﮔﻔﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎی ﭼﭗ ﻫﻤﯿﺸﻪ و ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣ ﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮی و ﺗﺎ ﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎی ﻏﻠﻂ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ. ﻣﺜﺎل ﺟﻨﮓ اﯾﺮان و ﻋﺮاق را زد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺣﻘﺎﻧﯿﺖ دارد و ﻣﺮدم در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﭗ ﻋﻠﯿﻪ آن ﻣﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻧﺴﺮﯾﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﺗﻮده ی ﻣﺮدم ﺧﻮاﻫﺎن اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و

ﻫﺎ ﺑﻪ

ﺷﺪ.

ﺑﺎزﺟﻮ ﻣﺮا روی ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ و اﺟﺎزه داد ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪﻫﺎ را ﺑﺎز ﮐﻨﯿﻢ. ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﻮار ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺷﻬﻼ در ﯾﮏ ﹺ ﻣﻦ و ﻧﺴﺮ ﻃﺮف ﹺ ﯾﻦ در ﻃﺮف