Munireh Baradaran - Simple Truth

163 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻓﻘﺮ ارﻣﻐﺎن دﯾﮕﺮی ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺷﻬﻼ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻌﻀﯽ اﻗﺸﺎر ﻣﺮﻓﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻮده ی ﻣﺮدم و رو ﺑﻪ ﻧﺴﺮﯾﻦ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ: ﺗﻮ و » ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎ از ﺗﻮده ی ﻣﺮدم ﺟﺪا ﺑﻮدﯾﻢ و ﺧﻮاﺳﺖ آن ﻫﺎ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ. « ﻧﺴﺮﯾﻦ در ﹺ ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ از ﻗﻀﺎ ﺧﻮدش در ﺟﻨﻮب ﮐﺮده و ﺑﺎ ﻣﺮدم و زن ﻫﺎ ﺗﻤﺎس زﯾﺎد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﺷﻬﻼ ﺑﺤﺚ را ﺑﻪ « ﻓﺮار» رﻫﺒﺮان ﮔﺮوه ﻫ ﺎ ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: " ﭘﻨﺎه ﺟﻮﯾﯽ آن ﻫﺎ ﺑﻪ داﻣﻦ ﮐﺸ ﻮرﻫﺎی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داری ﻧﻘﺾ اﺻﻮل اﺳﺖ " ﻧﺴﺮﯾﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﻏﺮﺑﯽ، ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻧﯿﺮو اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و ﻻ زم ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﻨﺎه ﺟﻮﯾﯽ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺬﯾﺮش دوﻟﺖ ﻫﺎی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داری ﻧﯿﺴﺖ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﹺ ﺧﻤﯿﻨﯽ را ﻣﺜﺎل آورد ﮐﻪ در ﺳﺎل ی ﺧﻮد ٥٧ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﺎزﺟﻮ ﻧﯿﺰ ﮔﻪ ﮔﺎه ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﻬﻼ وارد ﺑﺤﺚ ﺷﺪ. ﻣﯽ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ از ﺑﺤﺚ دور ﻣﯽ ﺷﺪم و ﺑﻪ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﺻﺮاﺣﺖ او ﻣﺮا ﺗﺤﺖ ﺗ ﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار داده ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ در اﻧﺘﻈﺎر زن ﺟﻮا ﻧﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺻﺮاﺣﺖ اﺳﺖ، دﻟﻢ در ﻫﻢ ﻣﯽ ﹺ ﭼﺎدرش، ﮐﻪ ﻓﺸﺮد. از زﯾﺮ ﮔﻞ ﻫﺎی رﯾﺰی ﺑﻪ آن ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻟﺒﺎس ﺻﻮرﺗﯽ رﻧﮓ اش را ﻣﯽ دﯾﺪم. ﺑﺎ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﺑﺎزﺟﻮ، ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺤﺚ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ. ﻣﻦ و ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﯾﻢ و ﻟﺒﺨﻨﺪ زدﯾﻢ. ﮔﻔﺖ: » ﭼﺮا ﺳﺎ ﮐﺘﯽ؟ « ﮔﻮش ﻣﯽ »ــ »ــ ﺗﻮ ﺳﺆاﻟﯽ ﻧﺪاری؟ « ﺳﮑﻮت ﮐﺮدم. ﺳﺆال ﻫﺎی زﯾﺎدی از او داﺷﺘﻢ. ﺗﺎزه ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻮد دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. اﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﺷﻬﻼ و آن دﯾﮕﺮی ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ. ﮔﻔﺘﻢ ﻟﺒﺎس ﻗﺸﻨﮕﯽ داری. » ﮔﻔﺖ: ﺗﺎزه از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاﯾﻢ رﺳ ﯿﺪه اﻣﺎ ﻣﻤﻨﻮع اﻟﻤﻼﻗﺎت ﻫﺴﺘﻢ. « ﺑﺎزﺟﻮ آﻣﺪ و ﺑﺤﺚ اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ. آن دﯾﮕﺮی ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺳﺎ ﮐﺖ ﺑﻮد. ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺑﺎر ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﻬﻼ ﺑﺮ زﺑﺎن آورد. وﻗﺘﯽ ﺑﺤﺚ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﺑﻮد، ﺑﺎزﺟﻮ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد. ﻧﻪ ﺑﺮای ﺑﺤﺚ، ﺑﻞ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ را از زﺑﺎن ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﺸﻨﻮد ﮐ ﻪ او و ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ اﻧﺪ. ﻧﺴﺮﯾﻦ اﻧﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎزﺟﻮ ﻧﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﻣﯽ آورد و از ﻧﺴﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎره ی آن ﻫﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ. ﺟﻠﺴﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﻧﺴﺮﯾﻦ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﹺ ﻣﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﺧﻮد ﻫﻢ از اﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم. دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮدم و اﻣﺎ اﯾﻦ » ﮔﻔﺘﻢ: ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﻠﺴﻪ ی ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺷﻤﺎ ﻣﺎ را ﺑﺮای ﮐﺎر دﯾﮕﺮی آورده ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﻪ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ اﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻫﺎی زﯾﺎدی داری، ﻣﯽ ﮔﺬارم ﺑﺮای ﺑﻌﺪ. و ﺑﺤﺚ دوﺑﺎره اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ. ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﹺ ﭘﺎی ﻣﻦ آورد. ﺳﺮم را آراﻣﯽ ﭘﺎﯾﺶ را ﻧﺰدﯾﮏ

« دﻫﻢ.

« اﯾﺪ.