Munireh Baradaran - Simple Truth

184 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮐﺮد. ﻗﻀﯿﻪ ی ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آن روز ﺑﺮاﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺧﻮاﻫﺮم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺪﯾﻪ ی داﯾﯽ ام اﺳﺖ. ﺑﺎزﺟﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﺮا داﯾﯽ ام ﺑﺮای ﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﺧﺮﯾﺪه و ﭼﻪ ﮐﺎره اﺳﺖ؟ ا ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎ ﮐﻨﺘ ﺮل ﻣﯽ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﯾﯽ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ. ﺑﺎزﺟﻮﯾﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا زﯾﺮ ﻓﺸﺎر روﺣﯽ ﺑﮕﺬارد. ﮐﻮﺷﯿﺪم ا ﺳﺮدی ﺧﻮن م را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻢ. ﺳﯿﻤﯿﻦ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد در ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻢ ﹺ ﺧﺸﮏ ﮐﻮدک را ﺑﺎ ﺑﺎزﺟﻮ در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارم. ﻣﻦ ﺑﻮد ﺷﯿﺮ ﻫﻢ ﻗﻀﯿﻪ را ﮔﻔﺘﻢ. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔ ﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﯿﺴﺖ و ﺧﻮدش ﺑﺎ ﻣﺎدر ﺑﭽﻪ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﯽ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ. از ﻟﺤﻈﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪم ﯾﮏ ﺳﻨﺠﺎق ﻗﻔﻠﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻮد ﺗﻮﺟﻪ ام را ﺟﻠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد. دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮدم آن را ﺑﺮدارم. در ﺳﻠﻮل ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﻨﺠﺎق ﻗﻔﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺮد. ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزﺟﻮ در اﺗﺎق ﺑﻮد ﺑﺮق آن ﺳﻨﺠﺎق ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻫﻤﻪ ی ﺣﻮاس ام ﻣﺘﻮﺟﻪ آن ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ، ﺧﻢ ﺷﺪم آن را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و زﯾﺮ ﭼﺎدر ﺑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻢ وﺻﻞ ﮐﺮدم. ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ﻓﺮدای آن روز ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد. از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺣﺪی ﺧﻮش ﺣﺎل ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺘﺸﮑﺮم » .« ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰی ﮔﻔﺖ ﻣﻮاﻇﺐ رواﺑﻄﻢ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﺎﺷﻢ و ﺣﻖ ﻧﺪارم از ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﭼﯿﺰی ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﺮاﻧﻢ و اﻓﺰود: » ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ رﻓﺘﯽ ﺑﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ. ﻣﻦ از ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت و رﻓﺘﺎر ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ اﺟﺎزه «. ﺷﻮم داد ﮐﻪ ﺑﺮوم. وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﻮم، او ﮐﻪ ﺟﻠﻮی در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد و ﮔﻔﺖ: ﺳﻨﺠﺎق » ﻗﻔﻠﯽ را ﺑﺪه. « ﮔﻮﯾﯽ ﯾﮏ ﺑﺎره آب ﺳﺮدی روی ﺳﺮم رﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻓﺘﺎد. اﺣﺴﺎس آدﻣﯽ را داﺷﺘﻢ ﮐﻪ در اوﻟﯿﻦ دزدی ﺧﻮد ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ در ﯾﮏ آن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻠﻪ ﯾﯽ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد. اﻣﺎ دﯾﮕﺮ دﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻣﻬﺎر ﺧﻮدم را از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﻢ. ﺑﻪ آراﻣﯽ، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺮزش دﺳﺘﺎﻧﻢ را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ زﯾﺮ ﭼﺎدر ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻢ، ﹶﻨﺪم و ﺑﻪ او دادم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﻨﺠﺎق را از ﻟﺒﺎﺳﻢ ﮐ » اﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﮐﻢ ارزش ﺗﻨﻬﺎ در زﻧﺪان ﮐﻪ آدم از اﻣﮑﺎﻧﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺤﺮ وم اﺳﺖ، ارزش ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺑﺮای  ﮐﻨﺪ. ﻣﺜﻼ آوﯾﺰان ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس و ﮐﻬﻨﻪ ﻫﺎی ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﻧﻤﯽ» ﮔﻔﺖ: ﺗﻮاﻧﯽ از ﻓﺮوﺷﮕﺎه آن را ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﯽ؟ « ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎر »ــ ﭘﺲ داﺷﺘﻦ آن در ﺳﻠﻮل ﻏﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺖ. « »ــ . ﻣﺎ در زﻧﺪان ﻗﺰل  ﻧﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺣﺼﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺳﻨﺠﺎق ﻗﻔﻠﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. « دﯾﮕﺮ ﻣﻮﺿﻮع را اداﻣﻪ ﻧﺪادم. از ﺟﻠﻮی ﻣﻦ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﻣﻦ ﺑﯿﺮون آﻣﺪم. وﻗﺘﯽ ﻣﺮا دزدی ﻗﻠﻤﺪاد ﮐﻨﺪ. ا ﮔﺮ ﻣﯽ »ــ ﹰ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ آن را ﺧﺮﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎ

« ی ﮐﻮدک.

« رﺳﯿﺪ.