Munireh Baradaran - Simple Truth

18 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳ ﯿﺪ. ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﻋﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد، ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺎزﺟﻮی ش ا ﻧﻤﯽ ﹰ ﺧﻼف ﻣﻘﺮرات ﺑﻮده ﯾﺎ...؟ در ﺳﻠﻮل ﮐﺎری ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا  ﺷﺪ. اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻧﮕﻬﺒﺎن آن ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ وی را ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻦ ﻫﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد. ﺻﺪای ﮐﻮﺑﯿﺪه ﹺ زﻧﺪاﻧﯽ را ﺑﻪ دﯾﻮار ﻣﯽ ﹺ ﺳﺮ ﺷﺪن ﯾ ﺷﻨﯿﺪ ﻢ و ﺳﻠﻮل ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ . ﺻﺪای ﭼﯿﺰ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺎ د و ﺑﺎز ﺻﺪای ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪ. ﺻﺪای زﺟﺮ زﻧﺪاﻧﯽ ﺣﺪود ﯾﮏ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ اداﻣﻪ داﺷﺖ . ﭼﻪ دردﻧﺎک ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﯿﻢ، ﺣﺘﺎ اﻋﺘﺮاﺿﯽ. ﭘﺲ از آن، ﻧﻮﺑﺖ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﺑﻮد. ﺑﺮﺧﻼف ﻫﻤﯿﺸﻪ، ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻋﺒﻮر از رو راه دﻣﭙﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﻤﺎن ر ا روز زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ و اﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯾﯽ اﺳﻢ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را ﺻﺪا ﻣﯽ زدﯾﻢ ﺗﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، اﯾﻦ ﺑﺎر در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ رﻓﺘﯿﻢ و وﻗﺘﯽ ﹺ ﺳﻠﻮل را ﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ، ﻣﻨﯿﮋه در ﺷﺪت ﮐﻮﺑﯿﺪ. ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮐﻪ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮاﺳﺖ. ﻣﻨﯿﮋه دﺳﺘﻢ ﭘﺮ » ﮔﻔﺖ: ﺑﻮد، ﺑﺎ ﭘﺎ در را ﺑﺴﺘﻢ. ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪم. « ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻓﺤﺸﯽ ﻧﺜﺎر ﮐﺮد و در را ﺑﻪ ﺷﺪﺗ ﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺴﺖ. درﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ، اﻋﺘﺮاض ﻣﺎن را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ و از اﯾﻦ ﮐﻪ او ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی اﯾﻦ اﻣﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد، راﺿﯽ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﯽ اﻧﺼﺎﻓﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، در ﮐﻨﺎر اﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮرد وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ، از رﻓﺘﺎر اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎن دﯾﮕﺮی ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﯾﻢ. او را ﺣﺴﻦ آﻗﺎ ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮔﺎری ﭼﻬﺎرﭼﺮﺧﻪ ﮐﻪ ﮐﺘﺮی ﭼﺎی روی آن ﻗﺮار داﺷﺖ، وارد ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺎری، ﮐﺘﺮی ﺻﺪای دل ﻧﺸﯿﻨﯽ داﺷﺖ و ﺑﻮی ﭼﺎی ﺧﻮش ﺑﻮد. او ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎی زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻗﻨﺪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻣﯽ داد و ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺑﺮای زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﯿﮕﺎر ﻣﯽ آورد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﹺ او ﯾﻌﻨﯽ ﺻﺒﺢ ﺗﻨﻬﺎ در ﻧﻮﺑﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ. ﻣﺎ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻧﺎﺧﻦ ﮔﯿﺮ و ﺷﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ. ﻓﺮدای آن روز آورد. آن ﻫﺎ را از ﻣﻨﺰﻟﺶ آورده ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﻠﻮل ﻫﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺑﻮد. ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﺟﺎرو در اﺧﺘﯿﺎر زﻧﺪاﻧﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دا د. ﻣﺎ در ﺳﻼم دادن ﺑﻪ او ﭘﯿﺶ دﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. او ﻟﺒﺎس ﻓﺮم ﭘﺎﺳﺪاری ﺑﻪ ﺗﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪم زﻧﺪان اﺳﺖ ﻧﻪ ﭘﺎﺳﺪار. ﹺ ﺳﻠﻮل ﻣﯽ از درز ﺑﺎرﯾﮏ در ﺷﺪ راه رو را دﯾﺪ. ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﯿﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن را ﺑﻪ روزن در ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﯾﻢ. ﻣ ﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮادرم را ﺑﺒﯿﻨﻢ. ﺳﻠﻮل او در اﻧﺘﻬﺎی راه رو ﻗﺮار داﺷﺖ و از ﺟﻠﻮی ﺳﻠﻮل ﻣﺎ رد ﻣﯽ ﺷﺪ. در دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮوﺻﺪا دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﻣﯽ ﺷﺴﺖ. ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﻮﻟﻪ ﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ داﺷﺖ. دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻢ را از ﮐﺠﺎ آورده اﺳﺖ. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﺳﻠﻮﻟﺶ ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﹺ ﺳﯿﮕﺎری ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺘﻮی ﺳﻠﻮل ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدم، ﺑﺎ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ. روی زرورق ﺳﻨﺠﺎق ﺳﺮم ﻧﺎﻣﻪ ﯾﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﻮﺷﺘﻢ. در ﻧﺎﻣﻪ، ﻣﺤﻠﯽ را در دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ

آن