Munireh Baradaran - Simple Truth

203 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده را از ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻی دﯾﻮار ﭘﺎﯾﯿﻦ آوردﯾﻢ. ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺸﻐﻮل ﺟﻤﻊ آوری ﭼﯿﺰی ﺷﺪ. دﻟﻤﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮای آن ﻫﺎ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ در اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن اﺳﺖ، ﭼﯿﺰی را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﻮاد ﺧﻮرا ﮐﯽ .را در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن دو ﻧﻔﺮ اﻧﺪ وﻫﯽ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ داﺷﺘﻨﺪ. آن ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻮاﻫﺮش ﺟﺰو ﻟﯿﺴﺖ ﺳﯿﺎه ﺑﻮد زار ﻣﯽ زد، ﺑﻪ در ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ، ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﹶﻨﺪ و داد ﻣﯽ ﮐ »زد ﻣﺮا ﻫﻢ ﺑﺎ او ﺑﺒﺮﯾﺪ آن«. روز ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم آن دو ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﻣﺨﺘﻠﻒ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد در ﺟﻤﻊ ﺗﻮاب ﻫﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و آن ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﺟﻤﻊ ﻫﻮاداران ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ. ﻫﯿﭻ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺬا ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ﺣﺎل ﺿﺠﻪ ﻫﺎی ﺧﻮاﻫﺮ درﻣﺎﻧﺪه دل ﻫﺮ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ دﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد. دوﺳﺘﺶ را ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪی ﭘﯿﺶ ﺗﺮ از ﻋﻤﻞ آﭘﺎﻧﺪﯾﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و دوﺳﺘﺶ ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪ دورش ﻣﯽ و ﭼﺮﺧﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدر از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎ و ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و در دل ﻫﺮاﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﻣﺪت ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ دوران ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﺘﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد. دوﺑﺎر ﻫﻢ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد، اﻣﺎ آزادش ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. در ﻏﻤﺶ ﻧﺒﻮد، دوﺳﺘﺶ در ﮐﻨﺎرش ﺑﻮد؛ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮد. ﺧﺎﻧﻮاده اش، زﻧﺪﮔﯽ و آزادﯾﺶ. و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺳﻮز ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ و ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺳﻮﺧﺘﻪ اش ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﻫﺎ و ﺗﻮاب ﻫﺎ ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯽ » ﮔﻔﺖ: ﭼﺮا دﺳﺖ از ﺳﺮﻣﺎن ﺑﺮﻧﻤﯽ دارﯾﺪ. دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ... ﭼﺮا او را ﺑﺮدﻧﺪ؟ ﻣﮕﺮ او ﭼﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻣﯽ« ﮔﻔﺖ دﯾﮕﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺣﺮف دﻟﺶ را ﺑﯿﺮو ن ﺑﺮﯾﺰد. ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ از اﺷﮏ ﭘﺮ ﺑﻮد. در ﺣﯿﻦ ﮔﺮﯾﻪ و ﺷﯿﻮن، وﺳﺎﺋﻞ دوﺳﺘﺶ را ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻟﺒﺎس ﻫﺎ را ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﺮﺗﺐ در ﺳﺎ ک ﭘﺎرﭼﻪ ﯾﯽ روی ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ. ﭼﻨﺪﺗﺎ از ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎی دوﺳﺘﺶ ﻋﻮض ﮐﺮد. ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ی اﺗﺎق ﺑﺎﻻی ﺳﺮش رﻓﺘﻪ و ﻫﺸﺪار داد ﮐﻪ اﺟﺎزه ﻧﺪارد اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﺪ. او ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ: » دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮدار. « اﻧﮕﺎر آﻣﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ. ﺑﺎﻻﺧﺮه وﺳﺎﺋﻞ ﺑﯿﺮون ﺑﺮده ﺷﺪ. ﮔﻮﯾﯽ ﻗﻠﺐ ﺳﻮﺧﺘﻪ ی دو اﻧﺴﺎن ﻫﻢ از ﺟﺴﻢ ﺷﺎن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود. دﯾﮕﺮ ﺗﻮان ﮔﺮﯾﻪ و زاری ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﺧﺴﺘﻪ و ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﯽ ﭼﻤﺒﺎﺗﻤﻪ زده ﺑﻮدﻧﺪ. ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﻧﺎم ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ، رﻓﺖ و وﺳﺎﺋﻠﺶ را ﻫﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﺮدﻧﺪ. ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن روز آزاد ﺷﺪ اﺳﺖه . ﺑﺮﮔﻪ ی آزادﯾﺶ زودﺗﺮ از ﮔﺰارش ﺗﻮاب ﻫﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد. ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ی اﺗﺎق و ﺗﻮاب ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻧﺎراﺣﺖ و ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او از دﺳﺘﺸﺎن دررﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر اﻧﺘﻘﺎﻟﯽ ﻫﺎ، درﻫﺎی اﺗﺎق ﻫﺎ را دوﺑﺎره ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﺑﺮای ﺧﺒﺮﮔﺮﻓﺘﻦ از دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺘﻨﺪ. در اﺗﺎق ﮐﻨﺎری ﮔﻠﯽ را ﯾﺎﻓﺘﻢ. ﻧﻔﺴﯽ

ﺳﻮزاﻧﺪ.

ﺧﻮدش ﻫﻢ