Munireh Baradaran - Simple Truth

ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻣﺎدررﺿﻮان ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺒﯽ در ﻣﺎه ﺷﻬﺮﯾﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺟﯿﻎ و ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﯾﯽ ﺧﻔﻪ از ﺧﻮاب ﭘﺮﯾﺪم. ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﺎج وواج ﯾﮏ دﯾﮕﺮ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ. ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﯿﻢ ﺻﺪا از ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﺻﺪاﻫﺎ ﺗﮑﺮار ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه دوﯾﺪﯾﻢ. در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺟﻨﺐ وﺟﻮش ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻮد. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه آﻣﺪﻧﺪ دﺳﺘﺸﺎن را ﺑﻪ ﮔﻠﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺻﺪای ﻫﻤﻬﻤﻪ ﻫﺎ را ﻣﯽ ی آن ﻢ.ﯾ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺣﺎدﺛﻪ ﯾﯽ در ﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ داده رخ ﺑﻮد. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻫﻢ اﺗﺎﻗﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐ ﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه آﻣﺪ ﻧﺪ. ﺑﺮای ﮐﺴﺐ ﺧﺒﺮ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ رﻓﺖ. ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد.  ﹺ ﺧﺮوﺟﯽ ﻃﺮف در ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از اﺗﺎق ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻫﻢ آن ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﻣﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﹺ دﻓﺘﺮ را ﻣﯽ ﻧﺪ و در ﮐﻮﺑ ﻨﺪ. ﺻﺪای ﺑﺎزﺷﺪن در و ﺻﺪای ﭘﺎﺳﺪار را ﺗﺸﺨﯿﺺ داد ﻧﺪ و دﯾﮕﺮ ﻫ ﯿﭻ. از ﻧﮕﺮاﻧﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻮان ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﹺ ﭘﺎﯾﯿﻦ دﯾﺪه ﺷﺪه و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺪاﺷﺖ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺧﺒﺮی ﺷﺎﯾﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮش در ﺑﻨﺪ دﻟﯿﻞ زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎ وﺣﺸﺖ زده ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻣﻨﺒﻊ ﺷﺎﯾﻌﻪ از ﺗﻮاب ﻫﺎ ﯾﺎ از دﻓﺘﺮ ﺑﻮد. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺘﺎب ﺑﺎﻻ آﻣﺪه ا ﺷﺎﯾﻌﻪ را ﮐﺴﯽ ﺑﺎور ﻧﮑﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ آن ﺑﺨﻨﺪد. ﻓﺮدای آن روز از ﭘﻨﺠﺮه دﯾﺪﯾﻢ ﮐ ﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ. ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ و زدﻧﺪ ﮔﺎه ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ دﯾﮓ ﻏﺬا را از راه روی ﺑﯿﺮون ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽ ﹰ ﯾﮑﯽ ﮐﺸﯿﺪ، ﺗﺼﺎدﻓﺎ از زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ را دﯾﺪ، اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ زﯾﺎد ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ. ﺑﺎ اﺷﺎره ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺧﻮد را دار زده اﺳﺖ. از آن روز ﻧﮕﻪ داری ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﯾﻠﻮﻧﯽ ﻧﺎن ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﺎن، آن ﻫﺎ را از ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﯾﻠﻮﻧﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آوردﯾﻢ. اﯾﻦ ﻧﺎﯾﻠﻮن ﻫﺎ ﺑﺮای ﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎده ی زﯾﺎدی داﺷﺖ. ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺣﺎدﺛﻪ ی ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﯾﻠﻮن ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﭼﻨﺪ ﻣﺎ ه ﺑﻌﺪ ﮐﻪ در زﻧﺪان ﻗﺰل ﺣﺼﺎر ﮔﻠﯽ را دﯾﺪم، ﺣﺎدﺛﻪ را ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد: ﻣﺎدررﺿﻮان، ٥٠ ﺳﺎﻟﻪ، را ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺷﻼﻗﺶ ﻣﯽ زدﻧﺪ. او زﻧﯽ ﮐﻢ ﺣﺮف ﺑﻮد ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﮑﻮت را در زﻧﺪان ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد و ﮐﻢ ﺗﺮ از ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎ و زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺣﺮف ﻣﯽ زد. ﻧﺰدﯾﮑﺎﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧ ﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺧﺘﺮ و ﺟﺎی آن  داﻣﺎد او ﻓﺮاری ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﺎ را از ﻣﺎدررﺿﻮان ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ. ﹺ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻢ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﺗﺮ در ﻫﻮاﺧﻮری ﻗﺪم « ﮐﺎرﮔﺮ » ﻇﻬﺮ ﮐﻪ

ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ

ﺷﺪ.