Munireh Baradaran - Simple Truth

28 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: » ﺣﺎﻻ ﻋﺎﻗﻞ ﺷﺪی. « ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺪای ﺟﺮﯾﻨﮓ ﺟﺮﯾﻨﮓ ﻓﻠﺰ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮرد. دﺳﺖ ﻫﺎی زن را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. زن ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: » ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺷﻮﻫﺮم ﺑﺮای ﺑﺮدن ﺑﭽﻪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ، او ﺑﭽﻪ را ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ « دارد. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺖ: » ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﺪ، ﭼﺮا ﺑﭽﻪ دار ﺷﺪﯾﺪ؟ « زن ﮔﻔﺖ: » ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدم وﻟﯽ او ﻗﺎﻧﻌﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﭽﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺑﺮادرم ﺑﺒﺮﯾﺪ و آن ﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ. « ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭘﺎﺳﺪاران ﺑﻪ ﻫﻢ راه آن زن، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ آﺛﺎر ﺷ ﮑﻨﺠﻪ ی ﻓﺮاوان ﺑﺮ ﭘﺎﻫﺎ و دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد، ﭼﻨﺪ روز در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻣﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﺮا دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ. اﯾﻦ ﺑﺎر اﺗﺎق ﺧﻠﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺖ روی ﻫﻤﺎن ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ و از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ دﺳﺘﻢ را از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ و دﺳﺖ دﯾﮕ ﺮم را از ﭘﻬﻠﻮ. ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ دو دﺳﺘﻢ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻔﺖ ﮐﻨﻢ. دﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ. ﺑﺎزﺟﻮ دﺳﺖ ﻫﺎ را از ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺎر داده ﻣﻮازی ﻫﻢ ﮐﺮد و دﺳﺖ ﺑﻨﺪ زد. ﺳﺎﻋﺘﻢ را ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد. درد ﺷﺪﯾﺪی را در دﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺣﺲ ﮐﺮدم. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ دﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﻗﭙﺎﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ د ردﻧﺎ ک اﺳﺖ. ﺑﻪ زودی درد از دﺳﺖ ﹸﻨﺪ ﻫﺎ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻋﻀﺎی ﺑﺪﻧﻢ رﺳﯿﺪ. زﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﮐ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ. ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﻋﺮق ﺑﺮ ﺑﺪﻧﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﺎه ﺿﺮﺑﻪ ی ﺧﻔﯿﻔﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﹺ ﺧﻔﯿﻒ ﺑﻪ زد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﺎت ﻣﻨﺰﻟﻪ ی ﭘﺘﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﻋﺼﺎﺑﻢ وارد ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻣﺮا از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑ ﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺷﺎره، ﺻﻨﺪﻟﯽ دﯾﮕﺮی را ﻧﺸﺎﻧﻢ داد ﮐﻪ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ. اﯾﻦ ﺻﻨﺪﻟﯽ رو ﺑﻪ دﯾﻮار ﻧﺒﻮد. ﺣﺪس زدم، ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ در ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی ﺣﺎﻻت ﭼﻬﺮه ی ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ دﯾﮕﺮ در اﺗﺎق، زﻧﺪاﻧﯽ دﯾﮕﺮی ﻧﺒﻮد. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎزﺟﻮﻫﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ و ﻣﯽ اﺣﺴﺎس ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺷ ﺪﯾﺪی ﻣﯽ ﮐﺮدم. آب ﺧﻮاﺳﺘ ﻢ. ﺑﺎزﺟﻮ ﮔﻔﺖ: » ﭼﺸﻢ، ﻫﻤﯿﻦ اﻻن؛ آﻓﺘﺎﺑﻪ را ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬارم. « از اﯾﻦ اﻫﺎﻧﺖ ﻣﺸﻤﺌﺰ ﺷﺪم. اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدم ﭼﯿﺰی ﻓﺮاﺗﺮ از درد آزارم ﻣﯽ دﻫﺪ. در اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﺴﯽ وارد ﺷﺪ. ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻓﺮاوان ﺑﻪ او ﺳﻼم ﮐﺮد، او ﻧﺰدﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﻦ آﻣﺪ. ﻋﺒﺎﯾﺶ را از زﯾﺮ ﺑﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ. از ﺑﺎزﺟﻮ ﭘﺮﺳﯿﺪ: اﯾﻦ ﮐﯿﻪ؟ » « ﺑﺎزﺟﻮ ﺟﻮاب داد: آﻗﺎ، ﺣﺎج» ﻫﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺮادرش دﯾﺸﺐ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﻤﺎن ﺑﻮد. « ﹺ ﻗﺒﻞ در ﺣﻀﻮر ﺣﺪس زدم ﺑﺮادرم ﺷﺐ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻫﺎدی ﻏﻔﺎری اﺳﺖ، ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺧﻮدش ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺎج آﻗﺎ ﮔﻔﺖ: » ﺑﮕﻮ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎ را ﮐﺠﺎ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮده ای ﺗﺎ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ را ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ. « ﭘﻮزﺧﻨﺪی زدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺜﻞ اﯾﻦ » از  ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺻﻼ ﭘﺮوﻧﺪه ی ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﯾﺪ؟ اﺳﻠﺤﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﻮد؟ « او ﮔﻔﺖ ﺗﺎ اﻋﺘﺮاف ﻧﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﹰ ﺷﺮوع ﺣﺎل ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ و از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ او ﺑﺎزﺟﻮ ﻣﺠﺪدا

ﺑﻮد.

رﻓﺘﻨﺪ.