Munireh Baradaran - Simple Truth

43 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮان ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺷﺪ.

آن ﺷﺐ ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم ﻣﺎ را دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ ﻧﺒﺮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﮐﻠﯿﻪ ﯾﯽ داﺷﺘﯿﻢ از ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻬﺮه و ﻧﺮﮔﺲ. ﺳﻄﻠﯽ داﺷﺘﯿﻢ در ﮔﻮﺷﻪ ی اﺗﺎق، ﭘﺘﻮﯾﯽ را ﺣﺎﯾﻞ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﮐﺎرﺷﺎن را ﺑﮑﻨﻨﺪ. اﻣﺎ آن ﻫ ﺎ ﺧﻮد را ﺳﺨﺖ ﻣﻌﺬب اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دادﻧﺪ درد را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺰاﺣﻤﺘﯽ ﺑﺮای دﯾﮕﺮان اﯾﺠﺎد ﻧﮑﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﻣﺎ اﺻﺮار ﮐﺮدﯾﻢ. ﺳﭙﯿﺪه روز ﺑﻌﺪ، ﻫﻨﻮز در ﺧﻮاب ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ در را ﺑﺮای دﺳﺖ  دم ﺷﻮﯾﯽ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ﯾﮑﯽ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ: » ﹺ اﺗﺎق ﻣﺎ را اﯾﻦ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺖ در ﻗﺪر زود ﺑ ﺎز ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺎ ﻧﻤﺎز ﻧﻤﯽ « ﺧﻮاﻧﯿﻢ. ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮐﻪ ﻋﻠﯽ زاده ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: » وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﺳﺖ. ﻣﺎ « ﹰ از وﻗﺖ دﺳﺖ ﺿﻤﻨﺎ ﺷﻮﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده، ﻇﺮف ﻫﺎی ﺷﺐ ﻗﺒﻞ را ﺷﺴﺘﯿﻢ. اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻋﻠﯽ زاده ﻣﺮﺗﺐ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ » ﮐﺮد زود ﺑﺎﺷﯿﺪ، وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ، وﻗﺖ، ﻧﻔﺮی ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ اﺳﺖ. ﺧﻮدم ﻧﺸﺴﺘﻪ ام و وﻗﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﻤﯽ از « ﺷﻮد. ﺣﺮﻓﺶ ﻫﻤﮕﯽ زدﯾﻢ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه. زﻫﺮه ﺑﺎز اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺗﺎﻗﺶ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪ. ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه او را ﺑﺮدﻧﺪ. ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از رﻓﺘﻨﺶ ﻣﺎ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺧﻮش آن روز ﻫﻢ ﺑﻪ وﻗﺖ ﮐﻢ دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ، ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ ﺣﺎل ﺑﯿﻤﺎران، ﻧﺒﻮد ﺣﻤﺎم و ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد ﺿﺮو ری دﯾﮕﺮ اﻋﺘﺮاض ﮐﺮدﯾﻢ. ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﻔﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﯾﯽ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻨﺪ ﮐﻪ در آن زﻣﺎن زن ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻮرﺑﺨﺶ ﺑﻮد، ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎ ﻗﻀﯿﻪ را ﺟﺪی ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ و از ﺑﯿﻦ ﺧﻮد ﺷﻬﺮه را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﯾﻢ. او ﯾﮏ ﺑﺎر رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻧﻮرﺑﺨﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﺎ ﻧ ﺸﺪ. ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻓﺮﯾﺐ و ﻇﺎﻫﺮﺳﺎزی اﺳﺖ.  ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﹺ درﺑﺴﺘﻪ، روزﻫﺎ ﺳﺨﺖ و ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽ در اﺗﺎق ﮔﺬﺷﺖ در اﻧﺘﻈﺎر دﺳﺖ ﺷﻮﯾﯽ و اﻟﺘ ﻬﺎب ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ. ﻫﺎ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺗﺮاﻧﻪ و ﺳﺮود و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﺎﻃﺮات، ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ رﻧﮓ ﺷﺎدی ﺑﻪ اوﻗﺎت ﻫﺪﺑ ﻣﺎن ﯿﻢ. روزﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﮐﻼس زﺑﺎن ﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ و اﻧﮕﻠﯿﺴ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎی اواﺳﻂ آذرﻣﺎه، آذر ١ را ﺻﺪا زدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ وﺳﺎﺋﻠﺶ را ﺧﻮاﺳﺘﺪ. ﺑﻬﺖ زده ﻫﻢ دﯾﮕﺮ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﯾﻢ. ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﻪ اﺷﮏ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: » ﹰ او را ﺑﺮای اﻋﺪام ﺑﺮده ﻗﻄﻌﺎ اﻧﺪ ﺧﻮدش اﯾﻦ را ﺣﺪس ﻣﯽ « زد. ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﹺ ﺳﺎ ﮐ ﮐﺮدﯾﻢ، اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﹺ ﻧﻮزده ﺖ ﺳﺎﻟﻪ را ﺑﺮای اﻋﺪام ﺑﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ. ١ . آذر ﻟﻄﯿﻔﯽ، اﻋﺪام آذر ۶٠ ، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﭼﺮﯾﮏ ﻫﺎی ﻓﺪاﯾﯽ ﺧﻠﻖ ـ اﻗﻠﯿﺖ

ﺣﺎل ﺷﺪﯾﻢ.

ﯽ داﺷﺘﯿﻢ.