Munireh Baradaran - Simple Truth

64 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ. آن ﺟﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد؟ ﭼﺮا ﻓﻘﻂ اﺗﺎق ﻣﺎ را ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و ﭼﺮا اﺟﺒﺎری؟ در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد. ﻣﺎ را ﺑﯿﺮون ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺻﺪای ﻣﺮدی از ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﯾﯽ ﺑﻪ آن ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ. ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ درون ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺪاﺧﺘﯿﻢ. ﭘﺮ ﺑﻮد از زن و ﻣﺮد زﻧﺪاﻧﯽ، ﮐﻪ ﭘﺮده ﯾﯽ از ﻫﻢ ﺟﺪاﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻫﺮ ﺑﻮد ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧ ﺪ و وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪﯾﻢ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﻫﻤﻪ از ﹺ ﻣﯿﺎن ﹺ ﭼﭗ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺮد زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺳﺎﻟﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﯿﺶ ﹺ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻮد ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی او، اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺻﺪای ﻻﺟﻮردی را ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺧﻄﺎب ﺧﻮد را ﻣﺘﻮﺟﻪ » آﻗﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﮐﺮد « ، ﺗﻮﺟﻪ ام ﺟﻠﺐ ﺷﺪ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺎم ﺣﺴﯿﻦ اﺣﻤﺪی ﯽ روﺣﺎﻧ در ذﻫﻨﻢ ﺗﺪاﻋﯽ ﺷﺪ. ﺑﻠﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد. ﯾﮑﯽ از رﻫﺒﺮان ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﮑﺎر، ﮐﻪ دو ﻣﺎه ﭘﯿﺶ از آن، ﺧﺒﺮ دﺳﺖ ا ﮔﯿﺮی ش در روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد. در ﺗﻌﺠﺐ و ﺣﯿﺮت ﺑﻮدم. ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﺑﯿﺶ  ﮐﺎﻣﻼ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪ ی ﻣﺒﺎرزاﺗﯽ داﺷﺖ ، از رﻫﺒﺮان اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ و ﺳﭙﺲ از رﻫﺒ ﺮان ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﺘﯽ ﺑﻮد ﹺ ﻋﻘﯿﺪه داده ﺑﻮد. ، ﺣﺎﻻ در ﻣﺪت دو ﻣﺎه ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﻪ ﹺ ﺟﻠﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻻﺟﻮردی ﻫﺎی او، دﺧﺘﺮی از ﺻﻒ ﭼﯿﺰی ﮔﻔﺖ. ﺑﻌﺪ رﻓﺖ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن. ﺧﻮد را ﻣﻨﯿﮋه ﻫﺪاﯾﯽ ١ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ از اﻋﻀﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﮑﺎر اﺳﺖ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ آﻗﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑ ﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ، ﭼﻪ آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮد و ﭼﻪ آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﻢ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد. ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﭼﺮا ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﺳﻼم و ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده اﺳﺖ. ﻫﺪاﯾﯽ در اداﻣﻪ ی ﺻﺤﺒﺘﺶ، از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﯾﯽ ﮐﻪ ﹺ وی ﺣﺪود دو ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ در اﻧﺘﻘﺎد ﺧﻮد از ﻣﻮاﺿﻊ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﮐﺮده ﺑﻮد، اﻧﺘﻘﺎد ﮐﺮد و از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﺷﺪ. آن روز ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم اﺷﺎره ی وی ﺑﻪ ﭼﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ، آن ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ را از ﮐﺎﻧﺎل آﻣﻮزﺷﯽ ﭘﺨﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. ﹰ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن را ﮔﺮﻓﺖ و اﯾﻦ ﻣﺠﺪدا ﺑﺎر ﮔﻔﺖ: » ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺣﺮف ﻫﺎی اﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ. « و ﺑﻪ دﻧﺒﺎ ﹺ ﺟﻤﻬﻮری ل آن در دﻓﺎع از ﭘﯿﮑﺎر و در رد اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ. در ﺟﻤﻌﯿﺖ وﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﺪ. ﻣﻦ آن ﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪم ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﭘﺲ از آن ﺑﺼﯿﺮت، ﻣﺴﺌﻮل ﮐﻼس ﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ اوﯾﻦ، ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن را ﮔﺮﻓﺖ و اﻧﺪر ﺗﻨﺎﻗﻀﺎت ﻣﺎﺗﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ و ﻧﻔﯽ آن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﻫﺪاﯾﯽ را ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﺎﻇﺮه ﺑﯿﻦ اﺳﻼم و ﻣﺎﺗﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ دﻋﻮت ﮐﺮد. ﻫﺪاﯾﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﻮل ﻣﻮﺿﻮع اﻗﺘﺼﺎد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ اﺳﺖ ﻧﻪ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژی. ﺑﺼﯿﺮت اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽ » ﮐﺮد: ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﯾﺪ ١ . ﻣﻨﯿﮋه ﻫﺪاﯾﯽ، اﻋﺪام ﺑﻬﺎر ۶١ و ﺑﺮادرش ﺑﯿﮋن ﻫﺪاﯾﯽ، اﻋﺪام ﭘﺎﯾﯿﺰ ۶٠ ، ﻫﺮ دو در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎزﻣ ﺎن ﭘﯿﮑﺎر در راه آزادی ﻃﺒﻘﻪ ی ﮐﺎرﮔﺮ

ﻃﻮر

ﺗﺮ از

ﮐﺮدم.