Munireh Baradaran - Simple Truth

74 ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎده ﺑﻮد، اﻣﺎ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺪ. اﺗﺎق ﺷ

ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻮاﺧﻮری زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻞ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ از آن ﻫﺎ ﭼﻨﺪ زﻧﺪاﻧﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ آن ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺸﻢ » ﺑﻨﺪﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﻧﺰﻧﯿﺪ و ﺑﺎ ﯾﮏ دﯾﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﯿﺪ. « ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪم ﮐﺴﯽ در را ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪم را ﺑﺎﻻ زدم. دو ﻧﻔﺮ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺑﻮدﻧﺪ. از وﺿﻊ ﻇﺎﻫﺮﯾﺸﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎزه دﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﺷﺪه اﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در زﻧﺪان ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻃﻮر اﯾﻦ ﭼﻪ» ﻫﻤﻪ ﻣﺪت را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ای؟ ﮔﻔﺘﻢ: « » آدم ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺎدت ﻣﯽ « ﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ: آﯾﺎ اﯾﻦ » ﺟﺎ زن ﻫﺎ را ﻟﺨﺖ ﻣﯽ و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪه » ﮔﻔﺘﻢ: « ﮐﻨﻨﺪ. ام ﮐﺴﯽ را ﻟﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﹸﺐ، ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ اﻣﺎ ﺧ ﮐﻨﻨﺪ. « ﮔﻮﯾﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ا ش ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﮕﺮان ﻟﺨﺖ ﺷﺪن ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﻼق. ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻣﺰه ی ﺷﻼق را ﻧﭽﺸﯿﺪه اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺎ ﮐﺖ ﮔﻮﺷﻪ ی اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﻋﻠﺖ دﺳﺖ ﮔﯿﺮﯾﺶ را ﭘﺮﺳﯿﺪم . ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻮﻫﺮش او را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺗﺼﻨﻌﯽ اﻓﺰود: » ﺑﺎ او اﺧﺘﻼف داﺷﺘﻢ. ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮدم.  ﻣﻦ اﺻﻼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ اﺧﺘﻼف داﺷﺘﯿﻢ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از او ﺟﺪا ﺷﻮم. « و ﺳﺎ ﮐﺖ ﺷﺪ. ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﯿﻔﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻣﺮدی ﺧﯿﺮه ﺷﺪ. آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ: ﻧﮕﺮاﻧ » ﺶ « ﻫﺴﺘﻢ. ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ ی ﻓﺮاوان ﻋﮑﺲ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻋﮑﺲ را ﮐﻪ دﯾﺪم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻫﻤﺎن ﻣﺮدی اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ دﯾﺪه ﺑﻮدم و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ. وﻗﺘﯽ اﯾﻦ را ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﺣﺎﻟﺶ » ﭼﻪ ﻃﻮر ﺑﻮد؟ آﯾﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد؟ » ﮔﻔﺘﻢ: « ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﹰ ﺷ ﺑﻮد و ﻇﺎﻫﺮا ﮑﻨﺠﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد . اﺗﺎق ﮐﺜﯿﻒ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﭘﺘﻮی ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪه روی ﻫﻢ ﮔﻮﺷﻪ ی اﺗﺎق اﻓ ﺘﺎده ﺑﻮد. ﭼﺎدرم را دور ﮐﻤﺮم ﺑﺴﺘﻢ و از ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ آن ﺟﺎ را ﺗﻤﯿﺰ و ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﯿﻢ. آﻧﺎن ﺣﻮﺻﻠﻪ ی اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ » ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ زﻧﺪاﻧﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ « ﻫﺴﺘﯽ. اﺗﺎق را ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺟﺎرو ﮐﺮدم. ﺑﻌﺪ ﭘﺘﻮﻫﺎ را روی زﻣﯿﻦ ﭘﻬﻦ ﮐﺮدم و ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ. ﺻﺪاﯾﯽ آﻣﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺟﻤﻊ وﺟﻮر ﮐﺮدﯾﻢ. ﺷﺎم آوردﻧﺪ. درﻫﻤﯿﻦ ﺿﻤﻦ دﺧﺘﺮی ﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد را روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ، وارد ﺷﺪ. ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎﻧﺪﭘﯿﭽﯽ و ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺷ ﺪت ﺑﺪ ﺑﻮد. ﻏﺬاﯾﯽ ﻧﺨﻮرد و دراز ﮐﺸﯿﺪ. ﺟﺎ ﺗﻨﮓ ﺑﻮد. ﹰ ﭘﺎﯾﺶ را ﻟﮕﺪ ﮐﺮد. از درد ﺟﯿﻐﯽ ﮐﺸﯿﺪ. ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎز ﮐﺮدﯾﻢ و او را ﻃﻮری ﯾﮑﯽ ﻏﻔﻠﺘﺎ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﻮار ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﺳﺎ ﮐﺖ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﺎوی ﮐﻨﺞ ﻫﺎی ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻤﯽ ﭘﺲ از ﺷﺎم ﺧﻮد را ﺑﺮای ﺧﻮاب آﻣﺎده ﮐ ﺮدﯾﻢ. اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﮐﻮﻓﺘﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪی ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺪﻧﻢ درد داﺷﺖ دﻟﻢ ﺑﺮای زﻧﺪاﻧﯽ ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد. از ﻫﺎی ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻤﮕﯽ ﭘﺮ ﺑﻮد

ﻧﺪ.

ﮐﻨﻨﺪ

ﺣﺎل ﺷﺪ و ﻋﻼﻗﻪ

داد.